[Galicia Hoxe] Un galego perfecto

MARCELINO AGÍS VILLAVERDE

As universidades, na súa dobre condición de institucións responsables da educación superior e da investigación, teñen vocación de universalidade. En tal sentido cultivan e promoven o manexo de linguas estranxeiras.

Non só do inglés e das demais linguas europeas, senón de todas as que poidan abrir portas á colaboración internacional e o intercambio fecundo da ciencia. Por outra banda, vivimos tempos nos que a mobilidade de profesores e estudantes universitarios se converteu nunha realidade cotiá. Sen negar esta vocación universalista das nosas universidades, cada unha debe conservar a súa identidade respectando e promovendo o uso da súa lingua propia. As tres universidades galegas, como non podía ser doutra maneira, teñen dúas linguas oficiais, en coherencia coa propia realidade dun país que é tamén bilingüe.

Alén deste feito coñecido hai, dende hai anos, unha particularidade propia da Universidade de Santiago de Compostela, a Universidade histórica de Galicia, que acordou aceptar como lingua oficial no doutoramento a lingua portuguesa. Deste xeito, cada ano deféndense con total normalidade teses de doutoramento escritas na lingua de Camões, unha medida que facilitou a incorporación de estudantes portugueses ás nosas aulas, demostrando a irmandade lingüística que nos une con Portugal.

Deféndense tamén teses escritas en inglés, francés ou alemán por mor da participación nos doutoramentos europeos ou por necesidades da investigación. Pero non comparten a condición do castelán, do galego e do portugués que, polo menos no ámbito do doutoramento, teñen a condición de linguas oficiais.

Se cadra por coherencia con esta política lingüística universitaria, a primeira vez que visitei a Universidade Mackenzie de São Paulo pronunciei cada unha das tres conferencias encomendadas nas miñas tres linguas oficiais: castelán, galego e portugués. Para o meu abraio, cando rematei a palestra pronunciada en galego veu felicitarme un estudante brasileiro, agradecendo o esforzo que fixera por falar portugués. Daquela decateime de que, en realidade, en Brasil falaban un galego perfecto, aínda que case ninguén o sabía.

Fonte: Galicia Hoxe.