Los europeos deberán aprender en profundidad un tercer idioma además del materno y de los habituales para la comunicación internacional (inglés, francés o español), según recomienda un informe encargado por la Comisión Europea a un grupo de intelectuales con el fin de fomentar el multilingüismo.
Dirigido por el periodista y escritor libanés francófono Amin Maalouf, el trabajo presentado hoy 'Un reto provechoso. Cómo la multiplicidad de lenguas podría contribuir a la consolidación de Europa' servirá de base para la reflexión de las autoridades comunitarias y nacionales en futuras iniciativas legislativas.
La idea central del informe es que la Unión Europea y sus estados miembros preconicen en sus sistemas educativos una 'lengua personal adoptiva', explicó hoy Maalouf en rueda de prensa junto al comisario europeo de Multilingüismo, Leonard Orban.
Según este concepto, se animaría a todos y cada uno de los ciudadanos europeos a elegir libremente una lengua distintiva, diferente tanto de su lengua identitaria como de la lengua internacional de comunicación.
'Tal como nosotros la concebimos, la lengua personal adoptiva no sería una segunda lengua extranjera, sino más bien una segunda lengua materna', dijo Maaluf, que destacó las ventajas de este esquema para la integración de los inmigrantes.
Aprendida en profundidad, hablada y escrita con frecuencia, se acoplaría al trayecto escolar y universitario de todo ciudadano europeo, así como en el currículo profesional de cada uno.
Su aprendizaje iría acompañado de una familiarización con los países en los que se hable esta lengua, con la literatura, la cultura, la sociedad y la historia vinculadas a esta lengua y a sus hablantes.
El informe recomienda también que las relaciones bilaterales entre los pueblos de la Unión Europea tengan lugar en las lenguas de los implicados, y no en una tercera como el inglés.
A juicio del grupo de once expertos, entre ellos el español Jorge Semprún, ninguna lengua estaría condenada a desaparecer ni a quedar reducida a la condición de dialecto local, con lo que sus hablantes, aunque fueran poco numerosos, 'no tendrían que sentirse nunca más despreciados, excluidos ni aislados'.
Preguntado por el encaje particular de los idiomas gallego, vasco y catalán en estas propuestas, Amin Maalouf respondió que 'cada país tiene situaciones específicas' y reiteró las ideas ya expuestas.
'Preservar todas las lenguas de nuestro patrimonio, incluidas lenguas ancestrales europeas como el latín o el griego antiguo, y favorecer su expansión en el resto del continente, incluso en el caso de las lenguas minoritarias, son aspectos intrínsecos de la idea de una Europa de paz, cultura, universalidad y prosperidad', concluye el informe.
Estas iniciativas serán debatidas por primera vez con responsables políticos nacionales en la próxima conferencia interministerial sobre multilingüismo del 15 de febrero en Bruselas, y tendrán una concreción legal el próximo mes de septiembre.
Fonte: Terra.
quinta-feira, 31 de janeiro de 2008
[Terra] Un informe encargado por la CE recomienda aprender una tercera lengua como la materna
[gznacion] A política da lingua
O presidente do PPdeG, Alberto Núñez Feijoo, vén de recuar "in extremis" na súa estratexia de sumarse ao discurso anti linguas cooficiais de Mariano Rajoy. Tras apoiar durante uns días as proclamas apocalípticas do PP de Madrid sobre colosais perigos que supostamente ameazan a sobrevivencia do castelán nas comunidades históricas, volveu ao rego da filosofía de toda a vida do PPdeG sobre a lingua: Feijoo acusa agora ao bipartito de estar a rachar "consenso" co último decreto sobre o galego no ensino.
A procura do "consenso" foi, en efecto, un dos piares que sustentaron a política lingüística dos populares durante os seus 16 anos de goberno. Segundo teñen apuntado varios expertos, a prioridade era evitar o "conflito", é dicir, artellar un acordo de mínimos para "promocionar" o galego sen alterar, en ningún momento, a posición social do castelán. Baixo esta perspectiva, a mellora das actitudes cara ao galego e da competencia nesta lingua foron os principais eixos de actuación do PPdeG, que renunciou a adoptar iniciativas máis decididas que permitisen impulsar a recuperacíón dos usos do galego nos espazos nos que este idioma fora substituído polo castelán.
Campañas publicitarias e cursos de galego. Pouco máis fixo o PPdeG. O cumprimento da lexislación desenvolvida para "promocionar" o galego quedaba suxeito á discrecionalidade das persoas ás que ía dirixida, mesmo no caso dos funcionarios da Administración. Porque, alegaban os populares, "os idiomas non se poden impor". Entón, o que queda, é fomentar o "amor polo galego" e ensinarlles aos cidadáns a lelo e escribilo "correctamente", -a falalo non tanto-.
Os resultados desta política lingüística son ben coñecidos, e deles deixaron constancia os estudos científicos: basicamente, fracaso á hora de conter a perda de falantes inicias e habituais e o proceso de substitución do galego polo castelán, e pervivencia da diglosia. Xunto á quebra da transmisión no seo da familia, coa progresiva desgaleguización das xeracións máis novas. A recuperación, insuficiente, do galego nos ámbitos de prestixio dos que se vira afastado durante o franquismo era máis consecuencia do esforzo dos colectivos normalizadores de base -por exemplo, no eido do ensino- que do da propia Administración.
A tese do "bilingüismo harmónico" foi a ideoloxía que sustentou a política lingüística do PP. Unha filosofía que presenta a vantaxe do seu atractivo para quen descoñeza, ou non queira ver, a situación sociolingüística galega porque, ¿quen vai amosarse en contra de que dúas linguas convivan en harmonía nunha sociedade "naturalmente" bilingüe, e ao abeiro do tan democrático principio da "liberdade de elección"? Está claro que, para quen peche os ollos á presión que o castelán exerce sobre o galego, o "bilingüismo harmónico" pode parecer ata unha boa idea.
Pero como a realidade non é a harmonía, senón o conflito -que os populares tenden e negar con argumentos de elevado nivel como que máis do noventa por cento dos galegos di entender o galego (só faltaría), ou que agora se pode ir a unha tenda, ao banco ou ao médico falando galego sen que te miren mal (circunstancia non sempre certa) - habería que buscar unha alternativa.
Non estou nada convencida de que o Plan Xeral de Normalización Lingüística -nin o tan atacado novo decreto do galego no ensino- supoñan un cambio de rumbo substancial con respecto á política lingüística do PP (se fose así, este partido non tería apoiado o primeiro). Nin de que a filosofía da Secretaría Xeral de Política Lingüística se afaste moito da das Direccións Xerais de Política Lingüística do PP.
Creo que o monolingüismo social en galego podería ser o obxectivo ideal a acadar -entendido non como a eliminación do castelán de Galicia, como o PP parece interpretar ás veces, senón como un uso normalizado do galego en todos os espazos sociais, sen que iso impida o uso do castelán, como do inglés, como linguas complementarias de relación, de coñecemento...-
Pero non o vexo moi factible a curto nin a medio prazo. Primeiro, porque creo que a mentalidade "tan gallego como el gallego" está moito máis estendida do que parece. Tendemos a dar respostas politicamente correctas nas enquisas en favor da "promoción" do galego, e a avogar de boca para fóra polo multilingüismo. Pero os estudos realizados con técnicas cualitativas -grupos de discusión, entrevistas en profundidade- detectan a pervivencia dos estereotipos que asocian o galego coa menor probabilidade de ascenso social e con "ser nacionalista", e a baixa percepción da utilidade de falar galego, sobre todo nos mozos e mozas. E, na práctica, esforzámonos pouco por contribuír á vitalidade do galego.
Por outra banda, están os procesos e tendencias sociais que favorecen o castelán, e contra os que non é nada doado loitar, mesmo querendo: o abandono do rural, por exemplo. Nestas circunstancias, creo que é necesario, polo menos, deseñar unha política lingüística máis decidida que a que tivemos ata o de agora. Facendo, en primeiro lugar, cumprir as leis que xa temos. As vulneracións dos dereitos lingüísticos dos administrados por parte de funcionarios, por exemplo, deberían ser sancionadas dalgún xeito.
Os incentivos positivos están ben. Pero non abondan. No mundo da economía, por exemplo, sería máis eficaz ligar o uso do galego á concesión das principais subvencións, e aos convenios e concesións, que facer campañas publicitarias e labor de formación e asesoramento, que tampouco sobran. Retirando as axudas ás empresas que incumpran o acordado -medios de comunicación por exemplo-. Sen esquecer que, se cadra, a prioridade debería ser crear espazos que permitan desenvolver a vida cotiá en galego. E, para iso, prestar especial atención ao mundo do lecer e tempo libre, servizos sociais, traballo... O ensino é importante, pero non o é todo.
Fonte: gznacion.
quarta-feira, 30 de janeiro de 2008
[Opiniom] Impostura e desorientación
Navia Franco
A quen non concorde coas mensaxes tranquilizadoras de alivio rápido que acompañan cada estudo estatístico que periodicamente se fai público sobre a situación da lingua, recoméndolle o libro que Xosé Manuel Sarille publicou en Candeia Editora recentemente: "A impostura e a desorientación na normalización lingüística".
Desde a liberdade de pensamento, o autor constrúe un ensaio no que describe e analiza as prácticas normalizadoras desenvolvidas en Galicia, ademais de incidir nos erros cometidos. Axentes normalizadores -ou non tanto- como son as universidades, a Real Academia Galega, a Xunta de Galicia ou os concellos cumpriron e cumpren un papel, moitas veces "durminte", que Sarille cuestiona.
Especialmente crítico cos nacionalistas polo compromiso diferenciador co idioma que se lles supón, o autor conclúe que a actual política lingüística do Bipartito é parecida á que levaron a cabo os gobernos de Manuel Fraga: máis conmemorativa que extensiva do galego. Os de antes e os de agora desenvolven unha "política de homenaxe" á lingua.
¿Coñecen os contribuíntes a cantidade de centros, institutos e seminarios financiados en parte ou na súa totalidade con diñeiro público que estudan - todos eles- terminoloxía, sociolingüística e literatura sen colaboración entre si ou baixo unha coordinación moi débil?
¿Por que a Real Academia Galega evita ser a institución central na recuperación do galego e, por riba, achega máis confusión ao problema? Lea vostede a devastadora análise da publicación das últimas "Normas" ou a do "Dicionario castelán-galego" que apunta Sarille no seu libro.
Quen viva na realidade non pode máis que concordar co autor en que o futuro é ameazante para o noso idioma e, por iso mesmo, a aseveración de que o galego será unha lingua viva residual a curto prazo é tan desesperanzadora como realista. Sabemos o difícil que é xa non desenvolver a vida cotiá en galego, senón medrar na nosa lingua. Esas cativas e eses pequenos que foxen do galego que lles falan súas nais e seus pais son herdeiros do desleixo e dunha chea de accións normalizadoras que se fixeron e fan ao chou, sen unha visión global.
Felicitemos os mensaxeiros molestos e realistas que, como Sarille, teñen a valentía de dicir o que pensan e deixárnolo escrito.
Fonte: El Ideal Gallego.
[O Xornal] A Xunta e Eroski firman un convenio para promover o uso do galego nos móbiles
Eroski e Vegalsa fomentarán como un dos requerimentos básicos dos seus terminais, nos seus pedidos a fabricantes, que o galego sexa unha opción idiomática dos menús e aplicacións.
Os grupos de distribución alimentaria EROSKI e Vegalsa-Grupo Eroski e a Consellería de Innovación e Industria, da Xunta de Galicia, veñen de subscribir un protocolo de colaboración por medio do cal fomentarán de forma progresiva durante a vixencia do convenio, 31 de decembro de 2008, a presenza do galego no ámbito da telefonía móbil. Asinaron o convenio por parte de EROSKI, a directora da Secretaría Xeral da Presidencia, Leire Barañano Orbe; por Vegalsa, o director xeral, Joaquín González Iglesias; e por parte do departamento de Innovación e Industria, o conselleiro, Fernando Xavier Blanco Álvarez.
Entre os compromisos concretos que adquiren EROSKI e Vegalsa, a través da súa operadora de telefonía, figuran o de fomentar como un dos requerimentos básicos dos terminais, nos seus pedidos a fabricantes, que o galego sexa unha opción idiomática dos menús e aplicacións. Este compromiso farase efectivo nos pedidos do próximo verán e de Nadal e Reis de 2008. Así mesmo, comprométense a realizar, dentro das súas comunicacións, campañas cos seus aboados sobre a disposición de terminais en galego, ofrecendo a posibilidade de renovar e/ou substituír os móbiles que non teñan a opción de galego por terminais que sí a teñan, e adquirir móbiles coa opción de galego. Tamén se comprometen a indicar claramente en calquera soporte publicitario, puntos de distribución e no seu sitio web que as terminais teñan a opción de galego. Vegalsa comprométese en toda a súa rede de supermercados da xeografía galega a facer as recargas de telefonía móbil e a difusión do galego.
Pola súa banda, a Xunta de Galicia, a través da Consellería de Innovación e Industria, facilitará o apoio institucional necesario a calquera iniciativa da operadora que teña como finalidade a promoción da lingua e a cultura galegas. Ademais, facilitará gratuítamente o asesoramento lingüístico á operadora de EROSKI que así o solicite na revisión terminolóxica das traducións ao galego. A Consellería promocionará anualmente, con prioridade durante a campaña de Nadal e de Reis, as novidades que haxa en galego baixo o concepto xenérico “Telefonía móbil en galego”, citando expresamente a operadora de EROSKI.
Dereito dos galegos
A Lei 3/1983, de 15 de xuño, de Normalización Lingüística, recoñece os dereitos dos cidadáns galegos en materia lingüística, particularmente o dereito a expresarse en calquera das dúas linguas oficiais. O Decreto 231/2006, do 23 de novembro, polo que se establece a estrutura orgánica da Consellería de Innovación e Industria, asume, a través da Dirección Xeral de Promoción Industrial e Sociedade da Información, entre outras competencias, a de promover actuacións relacionadas co desenvolvemento da sociedade da información e do coñecemento, fomentando o uso das novas tecnoloxías da información e as comunicacións en todos os ámbitos da sociedade galega.
O Parlamento de Galicia aprobou recentemente o Plano Estratéxico Galego da Sociedade da Información (PEGSI) presentado pola Consellería de Innovación que inclúe dentro das súas estratexias o uso do galego nas utilidades cotiás da sociedade da información. Ademais, a Mesa do Parlamento de Galicia acordou por unanimidade a admisión a trámite da Proposición non de Lei sobre a adopción de medidas para a incorporación da lingua galega aos teléfonos móbiles.
Fonte: O Xornal.
Valoración xeral da CTNL dos orzamentos da Secretaría Xeral de Política Lingüística para o ano 2008
A Coordinadora de Traballadores/as de Normalización da Lingua (CTNL) considera os orzamentos para 2008 da Secretaría Xeral de Política Lingüística (SXPL) continuístas con respecto a anos anteriores xa que non supoñen un avance real da política de fomento da lingua doutras lexislaturas.
A subida do orzamento total da SXPL en 2008 con respecto a 2007 está moi por debaixo da subida do orzamento xeral da Xunta. Mentres as contas totais da administración galega medran un 7,3%, as da SXPL fano tan só nun 1,01%, o que indica, en termos relativos, unha tendencia claramente descendente. Isto é, a porcentaxe de cartos destinados ao fomento da lingua por parte da Xunta en 2008 con respecto ao total é inferior que a destinada para ese mesmo fin en 2007.
Aínda a pesar disto, o máis problemático destes orzamentos non é a relativa tendencia descendente, senón a distribución que se fai deles, pois é nos orzamentos onde mellor se reflicten as prioridades, as políticas, o que se quere facer de verdade. Polo tanto, neste caso, é nestas contas onde mellor podemos ver cales van ser as liñas xerais da política de fomento da lingua en 2008.
Destínase a nada desprezábel cantidade de 2.900.000 euros (a mesma que en 2007) para cursos e actividades dunha formación centrada só na competencia e nin sequera aproveitada para traballar na sociedade usos, valores e actitudes sociolingüísticas, ademais doutras partidas máis pequenas e específicas tamén para formación, sen crear para iso ningunha estrutura técnica estábel nin profesionalizada, cando con esa mesma cantidade se podería crear un corpo de docentes ben amplo e estábel dunhas 70 persoas.
O Centro Ramón Piñeiro segue a depender dos orzamentos que, en teoría, deberían ir destinados á promoción do uso e prestixio do galego, cando ese é un centro de investigación en humanidades que non dirixe a súa actividade ao fomento da lingua, polo que o seu orzamento non debería saír do da política lingüística. Nas contas públicas destínanse 465.000 euros para bolsas de investigación e 63.106 euros para estadías no Ramón Piñeiro. Ademais, dedícanse 1.450.000 euros para estudos e traballos de investigación.
Continúa habendo a cantidade de 3.400.000 euros (igual que en 2007) para convenios con medios de comunicación, cuns resultados, até o de agora, totalmente invisíbeis. Estes cartos nin sequera son destinados só aos medios de comunicación en galego, senón que se reparten, en teoría para fomentar o uso da nosa lingua na prensa, entre xornais galegos e estatais nos que a lingua galega ten unha presenza totalmente residual e, nalgúns casos, incluso un tratamento pexorativo.
Destínanse 5.712.374 euros (igual que en 2007) a campañas de normalización lingüística, que deberían ser moito máis rendíbeis do que até agora e que deberían planificarse para acadar resultados concretos no incremento do uso do galego nos sectores e ámbitos nos que se centren. Ademais, deberían facer partícipes destas campañas os servizos de normalización lingüística xa existentes por todo o país, debería contarse cos traballadores e coas traballadoras de normalización para a súa implementación e deberían coordinarse accións para poderen ser desenvolvidas en todo o territorio.
A cantidade destinada para o Consorcio de Planificación Lingüística (CPL) –que debería ser o organismo fundamental de implementación da política lingüística no noso país–, é moi inferior ao doutras partidas de moita menos importancia, repercusión e estabilización para o fomento da lingua. Dedícanse 640.936 euros no capítulo 4 (transferencias correntes) a consorcios de planificación, investigación e dinamización da lingua (polo que para o CPL só será unha parte desa cantidade) e 247.851 euros no capítulo 6 (transferencias de capital)1. Isto é, destínase ao que debería ser o principal organismo estábel de implementación da política lingüística unha cantidade mínima ao lado doutras partidas como, só por poñer algúns exemplos, a estudos e traballos de investigación (1.450.000 euros), actividades de formación (2.900.000 euros), convenios con medios de comunicación (3.400.000 euros), etc., e incluso inferior que a partidas non destinadas á promoción do uso e prestixio da lingua no noso país que, polo tanto, non deberían saír destes orzamentos, como bolsas do Centro Ramón Piñeiro (465.000) ou creación de lectorados en universidade de fóra de Galiza (454.162 para creación de lectorados e centros galegos, 270.000 para bolsas nos lectorados e 145.000 para transferencias a universidades do resto do Estado).
Mentres tanto, para o fomento do uso do galego desde as corporacións locais a cantidade non aumenta nada con respecto a 2007, e mantéñense os 648.030 euros. Esta partida debería ser moito maior e debería servir para potenciar a creación de estruturas estábeis de intervención social para o fomento do uso do galego entre o conxunto da cidadanía desde os concellos. Isto é, para a creación e estabilización de servizos de normalización lingüística territoriais dotados de recursos materiais e humanos e con capacidade de intervención no conxunto da sociedade (mentres non se cree o xa anunciado para 2007 Consorcio de Planificación Lingüística e mentres del non poidan formar parte todos os concellos que libremente queiran adherirse para así ir creando estruturas comarcais de planificación e intervención lingüística que traballen de xeito coordinado).
Por outra banda, as contas públicas seguen sen recoller un reforzamento cualitativo da estrutura da SXPL. En 2005 pasouse acertadamente dunha dirección xeral dependente da Consellería de Educación a unha secretaría xeral dependente da Presidencia, mais a estrutura e o persoal técnico do departamento segue a ser o mesmo, polo que é preciso un reforzamento notorio, con algunha dirección xeral, novas subdireccións, novos servizos e máis persoal técnico para a planificación lingüística.
En definitiva, desde a CTNL consideramos que a cantidade total dos orzamentos para a política lingüística, 23.247.547 euros2, debería ser maior. Aínda así, o principal problema non é a cantidade, senón as accións concretas ás que se destina e a orientación xeral destes orzamentos non centrados nin destinados na súa maior parte ao que debería ser o seu único obxectivo: o incremento do uso e prestixio da lingua galega no noso país.
(1) Nos orzamentos de 2007 incluíase unha cantidade de 200.000 euros para o Consorcio de Planificación Lingüística e outra de 149.301 euros para o Consorcio de Termigal, cantidades que, ao non se constituíren ningún deses dous consorcios en 2007, non se destinaron a ese fin. ^
(2) Os orzamentos completos da Secretaría Xeral de Política Lingüística para 2008 poden consultarse no web da Consellería de Economía e Facenda: www.economiaefacenda.org.
Fonte: CTNL.
terça-feira, 29 de janeiro de 2008
[A Nosa Terra] Ata logo, Xabarín
A TVG elimina o programa xuvenil da franxa de tarde e só se emitirá polas mañáns
O porco bravo máis coñecido de Galiza deixa aos nenos sen entretemento de tarde, e é que a TVG pasará a emitilo só en horario matinal.
Segundo indicou A Mesa pola Normalización Lingüística e o Colectivo de Pais e Nais polo ensino en Galego, a cadea autonómica reduce o horario do clube a un oco a primeira hora da mañá e aos sábados na mesma franxa.
“Grave retroceso”
Para ambas organizacións a prol do galego, este feito supón un “grave retroceso”, xa que o Xabarín foi “dende os seus comezos”, unha ferramenta privilexiada para a transmisión do galego aos máis novos da casa.
Alicerce dunha xeración
Deste xeito, toda unha xeración ve como o mítico espazo xuvenil que acadara notabel éxito con series de animación, concursos e cancións en galego, queda relegado a un espazo de menor audiencia. Mesmo hai quen fala xa da Xeración Xabarín.
Fonte: A Nosa Terra.
Proposta parlamentar para que as ajudas aos meios de comunicaçom se vinculem ao uso do galego
O Parlamento debatirá que as subvencións aos medios se vinculen ao emprego estable
O Parlamento de Galicia debaterá proximamente unha proposta para que as axudas da Xunta aos medios estean vinculadas á loita contra a precariedade laboral e ao uso real do galego. O texto da proposta explica que a presentación da mesma é produto da mobilización que organizou recentemente o Sindicato de Xornalistas de Galicia (SXG) baixo o lema "A miña precariedade é a túa desinformación".
O SXG defende que, no caso de existir, as subvencións aos medios non poden servir para financiar a explotación laboral de moitos traballadores, como sucede na actualidade.
O DOG non se cumpre
A Proposición recolle a denuncia do Sindicato de que na actualidade os cuantiosos cartos públicos que conseguen as empresas serven para financiar "as xornadas laborais abusivas, os contratos en precario, o abuso de persoal en prácticas e o aumento da porcentaxe de falsos autónomos".
O Sindicato alerta que os partidos e a Xunta non poden seguir sendo cómplices desta desfeita; mais cando é evidente que a maioría das empresas están a vulnerar as condicións das ordes de axudas publicadas no DOG pola Xunta nos últimos anos, especialmente no referido a promoción da lingua.
Gracias aos que participaron na protesta
O SXG quere felicitar aos centos de profesionais que participaron na protesta do 5 de novembro. Mesmo pequenos actos como levar unha camiseta co lema "a miña precariedade é a túa desinformación" poden dar algún resultado, o que demostra que a organización sindical e a mobilización é a única vía para reducir a lacra da precariedade.
Dúas propostas
Por último, a organización agradece á deputada nacionalista Modesta Riobó a presentación da "Proposición non de Lei sobre as axudas económicas destinadas ás empresas xornalísticas e de radiodifusión" . A raíz da súa inciativa os grupos parlamentarios deberán votar sobre estes dous puntos, indica o Boletín Oficial do Parlamento no seu número 460:
"1º) Que se vinculen as axudas económicas do Goberno Galego destinadas aos medios de comunicación á loita contra a precariedade laboral dos seus profesionais, introducindo na convocatoria de axudas cláusulas que penalicen ás empresas con altos índices de precariedade ou concedendo máis puntuación ás empresas demostren ter creado emprego estable no último exercicio.
2º) Que estas axudas económicas estean condicionadas ao uso real da lingua galega nos medios de comunicación, tendo os medios que xustificar un aumento do uso do galego en todas as seccións".
Fonte: Sindicato de Xornalistas de Galicia.
[El Correo Gallego] As dúas gorras de Víctor Freixanes
A situación da lingua galega é preocupante porque perde falantes sen control e porque as supostas medidas que toman as institucións para promocionala son case todas unha impostura, un gasto inmenso sen resultados.
Esta análise miña, foi respondida por Freixanes nunha entrevista, dicindo que non se pode ser pesimista e que ese diagnóstico é falso. O académico basea a súa afirmación en que o pesimismo é letal e non fai máis esforzo nin usa máis datos que os da intuición.
Segundo o dicionario de Estraviz (o mellor dos editados en Galiza), o pesimismo é a opinión dos que pensan que todo é malo ou vai mal. Eu son un optimista incorrixíbel, feliz porque o sol aluma, pero non pretendo ocultar a realidade nin maquillar os problemas. Tampouco Al Gore, salvando as distancias, é pesimista por advertir do desastre se continúa o cambio climático; somentes analiza e conclúe; para actuar, se é posíbel.
Por que Freixanes sostén e non emenda ese criterio superficial e considera negativo que se afirme a verdade? Porque usa dúas gorras que son incompatíbeis. Unha é a de empresario, que pon cando loa os éxitos das súas empresas e busca recursos para os labores das institucións que xestiona. E a solicitude é necesaria, claro, e tamén virtuosa cando se dirixen organismos dese tipo, mais ten contrapartidas. A principal é que a capacidade de crítica fica moi reducida. Ao poñer a outra gorra, a de analista, resúltalle imposíbel cuestionar a política do poder sen entrar en contradicción con el. Por iso Freixanes é superficial nos diagnósticos.
Quen afonde minimamente no problema do idioma, observará que o actual goberno da Xunta, e os anteriores, son responsábeis do malgasto de centos de millóns de euros que só serven para facer propaganda e clientelismo cultural. Se alguén quere cambiar as cousas debe comezar por denunciar esta evidencia. Por outra banda, o froito principal das institucións lingüísticas, academias e demais negociados, subvencionados polo poder, é o de soster un traballo confuso e unha inmensa nómina, que necesita dicir que a cousa non vai mal. Porque se o dixesen pararíase a bicicleta.
Fonte: El Corrego Gallego.
segunda-feira, 28 de janeiro de 2008
Ferrol: O BNG devolve o borrador do Consello de Medio Ambiente por incumprir a Ordenanza de Normalización
COMUNICADO DE PRENSA
O grupo municipal do BNG no Concello de Ferrol procedeu esta mañá a devolverlle ao alcalde da cidade, o socialista Vicente Irisarri, o borrador do Regulamento do Consello Municipal de Medio Ambiente por incumprir a Ordenanza Municipal de Normalización lingüística.
O BNG decidiu adoptar esta actitude diante dos continuos incumprimentos por parte do Goberno Local desta Ordenanza e o relaxamento existente nas diferentes concellarias a hora de velar porque os documentos se redacten en lingua galega, que é a lingua oficial do noso Concello tal e como se aprobou pola unanimidade dos grupos municipais desde o ano 1997.
O BNG advirte ao goberno local que velará polo estricto cumprimento desta ordenanza na acción de goberno e volve a reclamar a imediata convocatoria do Consello Municipal da Língua, xa que feitos como os que están a acontecer no concello demostran que se fai necesario a sua posta en marcha e o desenvolvimento do Plan de Normalización da nosa cidade.
Ferrol a 28 de xaneiro de 2008
Grupo Municipal do BNG no Concello de Ferrol
Fonte: Coordenadora de Equipas de Normalización Lingüística de Ferrolterra.
sábado, 26 de janeiro de 2008
[Vieiros] A Mesa pídelle ao PP que se defina no seu modelo para a lingua
A asociación critica as contradicións que existen no seo do partido e considera que o seu único obxectivo é provocar crispación.
A Mesa pola Normalización Lingüística pídelle á dirección do PP que defina o modelo lingüístico que defende para o ensino. Para a asociación, o partido "carece dunha postura minimamente clara", pois xa votara anteriormente a prol da galeguización do ensino "no 2001, no Congreso; no 2004, no Parlamento galego polo 50%" e no 2007 defendeu un decreto "que decidiu criticar a última hora, para terminar defendendo a aplicación para Galiza do modelo vasco".
Segundo A Mesa, o PP carece dun modelo estabelecido para a lingua, e dependerá "de quen fale", o que demostran as diferentes posturas dos seus membros, Mariano Rajoy contra o galego como lingua de docencia, Manuela López Besteiro a prol "do modelo vasco" e Núñez Feijoo, a favor do 50%.
A entidade pensa que o partido procura "a crispación nun tema tan importante para a convivencia e a cohesión social", sen ter "un modelo claro para propor e ni tan sequera un compromiso" de que se respecten os acordos. E iso despois de ter votado "en favor de todas as leis", que agora "critica con tanta escandaleira cínica".
Incumprimento da lexislación
Porén, A Mesa asegura que o cumprimento da lexislación lingüística non mudou "de xeito relevante coa actual Consellaría de Educación" e tacha de "calamitosa" a situación actual no galego, maiormente na etapa infantil. "Nin antes o PP nin agora o PSOE fixeron cumprir a lexislación", o que "pon en perigo a cohesión social e o futuro da cultura galega".
Fonte: Vieiros.
sexta-feira, 25 de janeiro de 2008
[Diario de Ferrol] Unha Comisaría normalizadora
"Esto de ser garda civil ten o seu aquel. Home, arriscámonos, é certo, pero sempre queda a satisfacción de protexer ós demais, á xente pacífica que moitas veces ten que leirear con antisociais, menores e maiores, xente de fóra da lei, delicuentes de toda caste".
Así pode comezar unha espera habitualmente incómoda como a que adoita ter lugar antes de presentar unha denuncia ou realizar algunha xestión na Policía. Agora pode facerse máis curta e proveitosa coa lectura en galego.
campaña "En galego, con toda seguridade" promovida pola Xunta coa distribución dos "Contos de agardar", unha edición especial de relatos policiais que cumpren o dobre obxectivo de entreter e contribuír á normalización lingüística no ámbito policial.
As persoas que pasaron pola sala de espera da Comisaría local puideron elixir entre once títulos -agora xa quedan menos-, doutros tantos autores galegos, noveis e consagrados. "O Sinatra", de Salvador García Bodaño, "A memoria de Foolthe", de Carlos G. Reigosa; "A fuxida de Manuel", de Xosé Neira Vilas; ou "A ben dos demais", de Luís Manuel García Mañá -xefe superior da Policía Nacional en Galicia, por certo- son só algúns dos títulos desta peculiar escolma.
Colección > Son pequenos libros de menos dunha vintena de páxinas polas que desfilan diferentes historias, todas elas relacionadas dalgún xeito cos corpos de seguridade. A Ferrol foron destinados unha parte dos 60.000 exemplares que distribúen gratuitamente dende o mes de outubro nas comisarías galegas, así como nas dependencias dos corpos e forzas de seguridade do Estado, como as oficinas do DNI ou os cuarteis da Garda Civil. Na presentación da iniciativa, a secretaria Xeral de Política Lingüística, Marisol López, salientou que os "Contos de agardar" pretenden evitar que se produza a substitución lingüística "innecesaria e artificial en funcionarios e cidadáns".
Pola súa banda, o presidente da Asociación de Funcionarios para a Normalización Lingüística de Galicia, Xoaquín Monteagudo, introduce cada volume lembrando que "os cidadáns poden, xa que logo, dirixirse en galego aos policías, con toda naturalidade (...) e tamén teñen todo o dereito do mundo a que os policías os atendan nesa lingua". E, agora, ademais, a oportunidade de ler, en galego e de balde.
Fonte: Diario de Ferrol.
[El Correo Gallego] A lingua de rebaixas
HELENA VILLAR JANEIRO ESCRITORA
Lástima que a precampaña electoral coincida co tempo das rebaixas. Isto dá pé a certos políticos a trataren como mercancía estacional un dos tesouros que acumulou a humanidade: as diferentes visións do mundo que tallaron as linguas na alma colectiva de cada pobo.
Así que, dalgunha maneira, tamén entraron as linguas españolas distintas do castelán nas rebaixas do escaparate dalgúns partidos. A nosa, xa de por si endeble, vai resistindo como pode as presións que ten para manterse coa dignidade na que a colocaron os grandes escritores e a Lei de Normalización Lingüística, que a sacaron doutras rebaixas políticas. As linguas están influídas pola política, para se conservaren, se imporen a outra ou para desapareceren.
Rosa Díez apareceu por Galicia e, entre as promesas electorais, deixou caer que derogará a Lei de Normalización de 1983. Para esta política e os seus seguidores calquera normalización leva implícitos matices de imposición. Parecen non cavilar en que o uso normal do castelán como lingua de forte implantación na sociedade e nos medios de comunicación ten tamén matices de imposición. As linguas, xa se sabe, son todas impostas, mesmo que sexan os familiares das criaturas quen decida como se han de expresaren cando falen. Galicia é un caso paradigmático deste feito, pois varias xeracións de falantes cambiaron a lingua da súa prole cavilando que lle proporcionaban maior ascenso social.
A demagoxia que agocha a afirmación de que a administración malgasta recursos intentando inculcar un tipo de identidade cultural, supoño que non ten en conta que toda o ensino impón de seu un tipo de identidade cultural, corra un pouco máis ou menos a fronteira da identidade. Pero non hai nada máis estéril que querer explicar estas cousas elementais a quen non as quere entender.
Outro político que pon moi gustoso as linguas nas rebaixas é Mariano Rajoi, galego que mesmo formou algunha vez parte do noso autogoberno demostrando xa daquela un desprezo manifesto polo idioma propio do país. A teima de que máis inglés e menos galego é nel case enfermiza. Debe pensar que todas as persoas que teñen o galego como idioma normal para se desenvolveren entre os seus non coñecen máis código lingüístico ca este. E nisto anda -como noutras moitas cousas, a meu ver- moi, pero que moi trabucado.
Fonte: El Correo Gallego.
quinta-feira, 24 de janeiro de 2008
[Vieiros] "Canastra" para o galego
O presidente da Federación Galega de Baloncesto reuniuse coa secretaria xeral de Política Lingüística para lle dar pulo ao galego no seu deporte.
O presidente da FGB, Francisco Martín, foi recibido esta cuarta feira por Marisol López, secretaria xeral de Política Lingüística, para traballar xuntos dentro do Plan xeral de normalización da lingua galega, tamén no baloncesto.
Desde que comezou o seu proceso de revisión identitaria, a FGB, segundo contan, "quérese converter na entidade deportiva que se precisa en Galiza como símbolo do país". En coherencia con esta súa nova identidade corporativa, a FGB asumiu o sinal de identidade dos galegos: a nosa lingua.
As federacións comezan a se comprometer co uso do galego
Nesta estratexia, Francisco Martín falou con Marisol López e comezou un traballo que vai tentar converter o eido deportivo do baloncesto nun espazo de uso xeneralizado e normalizado do galego, segundo contan dende a FEB, facendo un traballo para que o galego sexa a lingua natural do baloncesto, a ferramenta do cambio social. Para isto vaise promover unha "visión afable, moderna e útil" del, "esfarelando prexuízos, reforzando e a súa estima e aumentando a súa demanda".
Fonte: Vieiros.
[gznacion] Ou "consenso" bilingüista ou "complexo de inferioridade"
Feijóo asegura que os nacionalistas teñen complexo de inferioridade por non ceder ás propostas de Rajoy para preservar o "ameazado" castelán no Estado Español.
Non rematan as críticas do líder da dereita galega, Alberto Núñez Feijóo, contra calquera que non defenda o bilingüismo harmónico en Galiza entre o galego e o castelán ou contra calquera, como o fixo nesta semana o BNG e PSdeG, que critique as posturas que ensalzan o perigo que sobre o castelán está a exercer o noso idioma. O presidente deste partido, recén chegado da presentación do último libro sobre Mariano Rajoy de Madrid, achacou hoxe ao "complexo de inferioridade" do nacionalismo galego o "retroceso" no consenso sobre a política lingüística construído "entre todos".
Núñez Feijóo sinalou, tras a reunión do comité de dirección do partido, que é un "erro" importar todas as propostas que se levan a cabo en Catalunya e Euskadi a Galiza, xa que neste país "hai vida propia" e o modelo pactado entre todos é o "bilingüismo en liberdade", que é o que defende o PP, dixo.
O vicepresidente da Xunta e portavoz nacional do BNG, Anxo Quintana, retou esta semana tanto a Núñez Feijóo, como ao presidente do PP, Mariano Rajoy, a que se comprometesen a defender o galego igual que o castelán.
Preguntado por este asunto, o líder do PPdeG sinalou que o vicepresidente da Xunta sería mellor que fixese "propostas" no canto de "críticas", xa que tanto el, como o presidente do Executivo galego, Emilio Pérez Touriño, son os "responsábeis de romper o acordo lingüístico dos últimos vinte e cinco anos". "Quintana debería retomar o consenso, e non romper unilateralmente o acordo lingüístico", asegurou.
En canto á proposta de Mariano Rajoy para garantir o uso do castelán en todo o Estado español, por cousa de preservar esta lingua “das ameazas nacionalistas” (segundo afirmou Aznar este martes), Núñez Feijóo indicou que o único que propuxo o líder do PP foi que se cumpra a Constitución, xa que, ao seu xuízo, hai lugares como Catalunya, nos que hai "moitísimas dificultades" para estudar en castelán.
Fonte: gznacion.
[La Voz de Galicia] La UDC propone que se impartan un tercio de las clases en gallego
«Este tamén é territorio galego: nas aulas fala o teu idioma» es el lema con el que la Universidade da Coruña (UDC) quiere potenciar el uso de la lengua de la comunidad en las dependencias educativas.
Esta iniciativa se incluye en el Plano de Normalización Lingüística que se puso en marcha el año pasado con el objetivo de incrementar la utilización del gallego en todos los ámbitos universitarios.
El rector, José María Barja, afirmó ayer que «partimos dunha situación cun escaso emprego do galego na docencia, xa que só se imparte en galego o 10% das clases.
En este sentido, Xosé Ramón Freixeiro, director del Servizo de Normalización Lingüística de la UDC, anunció que el objetivo de esta campaña sería conseguir que el 33% de los docentes emplearan la lengua gallega en clase. Según explicó, la campaña consistirá en la pegada de carteles y la distribución de pegatinas en todos los centros invitando a utilizar esta lengua.
También se colocarán en las entradas de las aulas unos pósteres en los que se ve una alambrada, y en los que se puede leer el lema « Traspasa esta fronteira. Nas aulas tamén en galego» . En este sentido, Freixeiro señaló que se ha comprobado «que nas aulas se utiliza menos o galego que fora delas. Parece que existe unha fronteira na porta e iso é o que se pretende romper».
El director del Servizo de Normalización Lingüística también aportó algunos datos «que demostran que o galego está nunha situación de inferioridade moi grande». Así, destacó que la comprensión de la lengua gallega por parte de los miembros de la comunidad universitaria llega al 95%; mientras que a la hora de hablarlo son los alumnos -con un 80%- los que más saben emplearla, seguidos del personal de administración y servicios (70%), y los profesores (60%).
Fonte: La Voz de Galicia.
[PGL] O Monolinguismo Graciñas ou Como roubar ao Corredoira
Celso Alvarez Cáccamo
Quisera falar desse fenómeno tão comum na Galiza que dou em chamar o Monolinguismo Graciñas. Escasso eu de ideias ultimamente, roubo o tema do artigo “Bom Dia” do perspicaz pára-erudito Fernando Vázquez Corredoira (no Portal Galego da Língua). Lede-o antes, que tem substância.
Nele, Corredoira comenta que na Catalunha, país onde mora agora, um bilingue como ele (bom, na realide trilingue, quatrilingue ou linguareiro; para este caso, bilingue catalão-espanhol) vai a um bar, por exemplo, diz “Bon dia”, o bareiro monolingue em espanhol responde “Buenos días”, ele então continua em espanhol, o bareiro também, e afinal o bareiro diz “Adéu” em catalão. Corredoira explica o que isto significa: simplificando, que, num país bilingue, o bareiro monolingue quer indicar que respeita o bilinguismo do outro.
Na Galiza acontece algo que pareceria semelhante, mas nem tanto. É assim: Tu, que és uma pessoa de competência bilingue galego-espanhol mas falas só galego, vás a uma loja e dizes “Bom dia”, ou “Bos días”. A empregada monolingue diz “Buenos días” e fala sempre em español. Tu continuas em galego porque sabes que te entende (tu sabes que o galego é uma língua distinta, e que por isso todo o mundo deve entendê-la; ela sabe que galego e español são a mesma língua, por isso entende o teu español que é galego). E o mais estranho é que, afinal, a empregada se despide com o perfeito trissílabo “Graciñas”, quase com um acento por sílaba. Diz “Grá-cí-ñás” com “eñe”, claro, porque se não diria “Obrigadinha”, o qual seria demasiado fríqui.
Para que farão estas cousas raras estas duas personagens: tu a/o Bilingue Monolingue Galeg/o, e a vendedora Monolingue Graciñas?
A empregar só galego, tu, de competência bilingue mas monolingue no uso, indicas que estás no teu país Monolingue Em Galego, Que Demo!, que por desgraça tem dentro um país monolingue em español que meteram a ferro os malvados Reis Católicos para castrar-nos a língua, que dói.
E, a despedir-se com “Graciñas”, a empregada, sempre cortês, está a indicar que estamos no teu país que tu pensas que é bilingue mas que estamos no seu país que ela sabe que é monolingue. A ver, que não entendo.
É possível que, se ao começo do encontro —que se chama do tipo transaccional— a vendedora graciñas se pusesse a falar galego, não soubesse continuar bem. Isso diz o Corredoira no caso do bareiro monolingue na Catalunha. Mas talvez não seja a mesma situação: o bareiro monolingue talvez venha de Cáceres. Aqui na Galiza muitas vezes a vendedora poderia continuar em galego, claro: é galega! Mas, para que vai ela falar em galego, que é español, pudendo falar em español, que é español? Falando no seu español, que é o tipo de español que fala, a vendedora indica, além, algo cortês e bonito: que o teu galego também é español; que falades a mesma língua.
Polo contrário, se a vendedora se pusesse a falar no teu galego que é español, talvez não o fizesse tão bem como tu, e ela teria algo a perder em termos do que se chama face ou imagem, por duas razões: primeiro, por ela falar mal (falar mal podendo falar bem faz perder imagem); e, sobretudo, porque che poria a ti na incômoda situação de reconheceres esta deficiência, e até de apiedar-te do mal español que fala ela no seu galego.
Em resumo: a vendedora fala español porque é cortês contigo, para não perder imagem, porque falades a mesma língua, e porque é livre.
Mas então, já afinal do encontro, a vendedora que pratica o Monolinguismo Graciñas tem algo a ganhar dizendo “Graciñas”. Com este rítmico trissílabo reconhece que tu, o bilingue-que-pretende-ser-monolingue-galego, tens a liberdade de fazer isso, enquanto ela, a monolingue-que-não-pretende-ser-bilingue para ela (porque sabe que “Graciñas” é uma palavra española) mas sim para ti (porque tu pensas que é uma palavra galega), tem a liberdade de não converger em galego contigo porque estamos num país bilingue (o teu, não o dela) e de escolhas linguísticas livres.
De maneira que, no fundo, os praticantes do Monolinguismo Graciñas, como esta vendedora, são mais respeitosos contigo (porque indicam que estão no teu país bilingue) do que tu com eles, que não reconheces o seu país monolingue. Que tu sejas menos cortês não lhes importa, porque o seu trabalho é serem corteses. E ainda por riba queremos mais Normalización!
Eh, não estou julgando as intenções psicológicas malévolas da vendedora desleixada, antipatriota, ou patriota española (que é menos mau, porque polo menos ela também tem Patria, como tu, inclusive sem acento), descendente directa dos Reis Católicos. Estou procurando desvendar o que se chamam as ideologias linguísticas, que são esse conjunto de, digamos, conteúdos sobre a língua que se manifestam às vezes nas palavras que parecem uma cousa mas são outra.
Muito bom. Tudo claro. Ou não. Agora já é difícil de arranjar a confusão. O caso é: perante a vesânia do Monolinguismo Graciñas, o que fazer? Risque-se o que proceda:
a) Nada. Sofrer doma y castración.
b) Chamar imediatamente à Mesa polo telemóvel.
c) Responder “De nadiña”.
d) Reler o unânime Plano Xeral de Normalización da Lingua Galega.
Eu faria isto último. Não reler tudo, que dói a cabeça. Só a introdução. E como o Plano Xeral de Normalización da Lingua Galega está desenhado unanimemente para “preservar os dereitos das persoas que queren facer a sua vida inteira sempre en galego” (mais ou menos, não vou citar literalmente, que me dói a cabeça), pois não che hai nada que fazer. Isso é a normalización, é-che o que hai. Nas administrações, a Xunta pode meter o peçunho, que são suas. Mas, e no Hipermercado Graciñas? Porque no híper tu já fazes a vida em galego! A tua, digo, não a da vendedora. Não quererás que a Xunta, para garantir o teu direito de falares español em galego, se meta nos direitos dos monolingues graciñas de falarem español em español! Porque há Liberdade de Língua e de País. Como vai entrar a Xunta de Galicia a foçar na língua do país dos Reis Católicos que está dentro da Nazón que está dentro da Nación? Ai, que me lio!
A ver se me explico melhor: Como vão fazer a Xunta unánime e a Mesa com que os desleixados Monolingues Graciñas compreendam que o galego, essa forma do español, é a forma de español que há que utilizar neste país que é monolingue em español para pretender que é um país monolíngue Em-Ga-le-go, Que Raios?! Para isso a Xunta teria que entrar nos cocos mentais dos traidores Monolingues Graciñas, com trepanadores ACME que no extremo inoculassem letra a letra na dura-máter as Normas Ortográficas e Morfolóxicas do Idioma Galego, Versión 2.2 e tirassem fora as letras do Diccionario de la Real Academia Española, 22ª edición. E isso, além de parecer-se com esvaziar uma garrafa de água para enchê-la, em troca, com água, custa bem dinheiro e há que cumprir as normas comunitárias de trepanadores linguísticos.
Difícil, eu vejo-o difícil. Seria mais fácil se todos os Monolingues Graciñas não fossem descendentes directos dos Reis Católicos, como Juan Carlos, que sabe castrar em português.
Graciñas.
Fonte: Portal Galego da Língua.
quarta-feira, 23 de janeiro de 2008
[Xornal] Os centros de ensino privados poden pedir axudas para potenciar o galego
A Secretaría Xeral de Política Lingüística destina 81.000 euros a financiar as iniciativas dos equipos de normalización e dinamización lingüística destes centros de ensino regrado non universitario
I Santiago.- Os equipos de normalización e dinamización lingüística dos centros de ensino privados de Galicia que imparten ensinanzas regradas non universitarias poden optar desde hoxe ás axudas que convoca a Secretaría Xeral de Política Lingüística para financiar proxectos de fomento de uso do galego. A resolución, publicada hoxe no Diario Oficial de Galicia, aféctalles aos proxectos incluídos na programación anual de actividades aprobadas polos centros, e establece que os criterios de cualificación dos mesmos serán a súa calidade e o número de estudantes do centro.
A calidade do proxecto terá un peso do 80 por cento e será puntuada de 0 a 24 puntos, en función da implicación activa dos membros da comunidade no proxecto, a orixinalidade nas propostas para incidir nos usos reais, orais e escritos, a potenciación das competencias activas sobre as pasivas, a utilización de novas tecnoloxías, a colaboración con outras entidades e con outros centros educativos, a realización de actividades plurianuais e a diversificación destas ao longo do curso.
O número de estudantes terá un peso do 20 por cento, e a cada centro concederáselle un máximo de 6 puntos.
O importe das axudas ascende a 81.250 euros, e a contía máxima que se lle poderá conceder a cada proxecto será de 2.500 euros.
Compartir experiencias e recursos
A convocatoria destas subvencións forma parte dos obxectivos da Secretaría Xeral de Política Lingüística para apoiar o traballo dos equipos de normalización e dinamización lingüística. Coa pretensión, ademais, de dar a coñecer o seu labor e de facer partícipes, a todos os membros da comunidade educativa, das experiencias máis innovadoras, que poidan servir como ferramentas útiles para outros centros, Política Lingüística ten á disposición de todos os interesados, na súa páxina web, os proxectos que recibiron os Premios á Innovación en Normalización e Dinamización Lingüística.
Estes premios, dotados con 2.000 euros cada un deles, recaeron, na pasada edición, nos proxectos desenvolvidos polos institutos de ensino secundario Félix Muriel, de Rianxo, Porta da Auga, de Ribadeo, Frei Martín Sarmiento, de Pontevedra, Perdouro, de Burela, Gonzalo Torrente Ballester, de Pontevedra, Laura Olmo, do Barco de Valdeorras e Chapela, de Redondela. Ademais, resultaron tamén premiados os proxectos da Escola Oficial de Idiomas de Ferrol, o centro de educación infantil e primaria Isidora Riestra, de Pontevedra, e o colexio rural agrupado Nosa Señora do Faro, de Ponteceso.
Fonte: Xornal.
[Vieiros] "Bilingüismo harmónico"? Mestres de galego ensinan en español
Em Vieiros publicárom hoje umha informaçom fornecida pola Mesa sobre o incumprimento da legislaçom eductiva em relaçom ao uso docente do galego, pondo vários exemplos concretos. Também na nossa comarca temos constáncia de flagrantes incumprimentos, além da baixíssima formaçom geral do professorado em língua galega. Eis a notícia de Vieiros:
A Mesa advirte que o decreto de galeguización no ensino fica lonxe de cumprirse. Ao respecto, achegan algúns dos exemplos "máis graves".
No Conservatorio de Música de Lugo o galego é inexistente na docencia. Así o critican desde a Mesa pola Normalización Lingüística. "Un pai protestou e a inspección lavouse as mans", láiase Carlos Callón, presidente da Mesa. É un dos exemplos máis extremos, segundo denuncia o colectivo, de centros onde habería constancia do incumprimento do decreto de galeguización do ensino.
A Mesa está elaborando un informe ao respecto destes incumprimentos, analizando a situación en centros educativos de todo o país. O resultado final non será presentado até final de curso, pero durante a recollida de datos xa abrollaron escenarios decepcionantes. Alén do caso lugués antes mencionado, Callón cita o doutro centro público onde a materia de Lingua Galega está sendo impartida en castelán por un dos docentes. A investigación recolle tamén tres casos de escolas públicas onde alén da materia específica de Galego todas as demais son ensinadas en castelán. A galería de exemplos máis graves inclúe tamén o dunha profesora de historia que lle dita en castelán aos alumnos os textos do libro de aula, orixinalmente en galego.
Estes e outros casos son algúns dos exemplos que a Mesa pola Normalización Lingüística lle vai achegar proximamente á Consellaría de Educación. O colectivo recorda que o mínimo do 50% de clases en galego que a normativa estabelece como mínimo está lonxe de cumprirse e sinala os altos niveis de incumprimento que están sendo detectados.
En Infantil: demanda desatendida
A Mesa sinala tamén a decepción fronte ao fornecemento de aulas en galego para os máis cativos. O presidente do colectivo, Carlos Callón, lembra que o proxecto piloto posto en marcha pola consellaría para estabelecer unha oferta de centros de ensino en galego para a etapa de infantil quedou en "case nada". Din desde a Mesa que malia a demanda existente en varios lugares, onde o número de pais e nais que solicitaron aulas en galego para os seus fillos superou amplamente a oferta realizada pola consellaría, de momento non se atendeu aos requirimentos.
Fonte: Vieiros.
[Vieiros] Defender o español
Hoxe erguínme máis tranquilo. Hoxe sinto que teño máis dereitos. Hoxe respiro máis liberdade ca onte. Hoxe falo con máis ledicia e as palabras saen da miña boca con máis forza, porque hoxe sei que se Mariano Rajoy é Presidente do Goberno español, terei garantizado o meu dereito a me expresar en español en todos os recunchos de España. Tamén en Euskadi, Galicia e Catalunya onde, segundo contan, antes non se podía.
“Garantizaré por ley el derecho a utilizar y a aprender el castellano en todas las etapas del sistema educativo en toda España" (Mariano Rajoy).
"Ha llegado el momento de evaluar el efecto de décadas de políticas de supuesta normalización, y de aportar las propuestas de reforma que aconsejan tanto la experiencia pasada como el futuro que preparan unos nacionalismos radicalizados, intervencionistas e insensibles a las exigencias del respeto a la pluralidad, la igualdad y los derechos inderogables de todo ciudadano español" (José María Aznar).
“Garantizaré”: señor Rajoy, garantiza vostede que eu terei dereito a educar aos meus fillos en galego se así o desexo? Ou o único que me garantiza é que lles poderei ensinar o idioma na casa, como mo aprendeu a min a miña mai, porque na escola e no instituto só recibía dúas horas de galego de dez horas lectivas totais?
“Supuesta normalización”: señor Aznar, cando fala desa suposta normalización, está a recoñecer que as políticas desenvolvidas polo seu partido cara a normalizar o galego non serviron para nada, e que se dilapidaron centos de millóns de euros para que hoxe, ao chegar a un estamento público, eu sexa atendido en español a pesar de demandares atención en galego?
“Nacionalismos radicalizados”: nesa cualificación, señor Aznar, entra o seu exacerbado nacionalismo español, ou só entran aí o vasco, o catalán e o galego?
Podería enunciar outras cantas preguntas dándolle a volta aos argumentos que emprega o Partido Popular, pero como sei que non han respostar, evito gastar tempo. O PP leva oito anos costa abaixo e sen freos, e xa lle dá igual todo: o Himno, a bandeira, a lingua, os mortos do 11-M, a economía, as víctimas de ETA, os homosexuais, a educación, os nacionalistas periféricos… É o mesmo. Só importan os votos. Non podo dicir que me sinta sorprendido ante esta nova vaga de españolismo idiomático uniformizador por parte da cúpula da dereita, pero si ante a feble resposta do resto da clase política e de parte dos colectivos sociais. Hai tres décadas que se alcanzaron algúns acordos en cuestións básicas e que se pensaban superadas que agora o PP está masacrando. Que un home nado en Galicia que non fala unha palabra de galego diga que o español corre perigo non é xa un argumento trampulleiro, é una trola.
E iso lévame a concluir que o PP saíu do goberno español mentindo, saíu do Goberno da Xunta mentindo e agora quere retomar o poder a base de trolas. Non son admisibles estes comportamentos. Antes o galego era una cuestión situada fóra do debate político, excepto por grupos minoritarios, e a súa preservación dependía en boa medida dos difíciles consensos acadados no Parlamento; hoxe, coa situación política actual, o galego é presa de discusións maniqueas, onde o español se identifica con democracia e liberdade e a lingua que nos identifica como País vese asoballada e unida a imposicións.
A sociedade galega, sexa galegoparlante ou non, debe poñer pé en parede: a lingua está nunha posición demasiado inferior se atendemos a criterios como o seu emprego nas rúas e nos medios de comunicación como para que, aínda por riba, veñan Aznar e Rajoy a garantir dereitos que xamais foron cuestionados. Non gastarei forzas en pedir un pacto político polo galego, hai tempo que deixei de ser inxenuo, só agardo que as urnas logren o que o sentido común non puido facer.
Fonte: Vieiros.
terça-feira, 22 de janeiro de 2008
[Xornal] A Xunta leva a Bruxelas unha mostra do galego na diversidade lingüística
A secretaria xeral de Política Lingüística reuniuse co comisario europeo de Multilingüismo para informalo dos proxectos do Goberno galego en materia de lingua. Leonard Orban comprometeuse a estudar a posibilidade de incorporar o galego ás bases de datos terminolóxicas da Unión Europea.
XORNAL I Bruxelas .- Con motivo da celebración do Ano Internacional das Linguas, declarado pola Unesco para este 2008, e da celebración do Ano do Diálogo Intercultural promovido pola Comisión Europea, a Xunta de Galicia levará a Bruxelas, no último trimestre deste ano, unha exposición interactiva para presentar a lingua galega na diversidade lingüística. A secretaria xeral de Política Lingüística, Marisol López, presentoulle o proxecto onte na tarde ao comisario europeo de Multilingüismo, Leonard Orban, no encontro que mantiveron na sede da Comisión Europea.
Co fin de contribuír a unha pedagoxía da valoración social das linguas, a Secretaría Xeral de Política Lingüística ten previsto establecer un percorrido desta exposición polas principais cidades de Galicia e de España. Así mesmo, a exposición estará presente noutros puntos estratéxicos para a lingua galega, como Bruxelas ou Bos Aires.
Liñas estratéxicas
O comisario expresou o seu interese por esta iniciativa e manifestou a necesidade de facer confluír as liñas estratéxicas do comisariado coas accións promovidas desde a Secretaría Xeral para a promoción da lingua galega. Neste sentido, Marisol López informou a Leonard Orban sobre os principais retos para o galego no ámbito das novas tecnoloxías e da transmisión familiar, liñas principais de traballo da Secretaría Xeral de Política Lingüística na actualidade.
A secretaria xeral tamén lle trasladou ao comisario o interese do Goberno galego por incluír a lingua galega nas bases de datos terminolóxicas das institucións europeas. Leonard Orban comprometeuse a traballar para conseguir este obxectivo, que segundo explicou está neste momento en fase de discusión e debate.
Na súa estadía en Bruxelas, Marisol López mantivo tamén unha xuntanza co xefe da Unidade de Interpretación de español da Comisión Europea, Manuel Valdivia, con quen abordou as posibilidades de desenvolver accións formativas en lingua galega para os intérpretes da Comisión, en colaboración coas universidades galegas.
A secretaria xeral reuniuse así mesmo co director do Instituto Cervantes de Bruxelas, Francisco Ferrero, para achegarlle información sobre o novo sistema de certificación da lingua galega, o Celga. Neste ámbito, o Instituto Cervantes comprometeuse a publicitar este novo sistema e a ofertar cursos de formación.
Por último, Marisol López aproveitou para visitar a nova sede da Fundación Galicia Europa, que actúa como ponte entre as institucións galegas e os órganos da Unión Europea. Alí, a secretaria xeral reuniuse tamén con representantes da Asociación Couto Mixto de Bruxelas, constituída hai un ano para difundir, na capital de Europa, a realidade cultural galega en toda a súa riqueza e variedade.
Fonte: Xornal.
[Vieiros] A quen lle "estorba" o galego?
O deputado do PSdeG, Ismael Rego, considera que ao actual presidente do PP, Mariano Rajoy, "xa lle molestaba o galego cando foi vicepresidente da Xunta".
"Teñen que ser eles os que decidan se queren ser o PP de Galicia ou o PP en Galicia", expuxo este luns o voceiro parlamentario do PSdeG, Ismael Rego, ao avaliar a introdución en precampaña electoral do tema da lingua por parte do PP. Rego subliñou que en Galiza os dereitos lingüísticos están "garantidos, tanto os de quen fale español como os de quen utilice o idioma propio" e afirmou que ao líder do PP "sempre lle estorbou o galego".
Rego criticaba así a proposta do líder popular de aprobar unha lei que "asegure os dereitos lingüísticos dos castelánfalantes". Neste senso, recalcou en Galiza existe "liberdade para expresarse en cada unha das dúas linguas oficiais" e salientou que na súa opinión o galego "sempre foi espazo de convivencia e non de conflitividade".
En declaracións a Europa Press, Ismael Rego tamén se laiou de que o presidente do PPdeG, Alberte Núñez Feijoo, non aproveitase a súa participación na elaboración do programa electoral do PP "para explicar que aquí conviven ambas as dúas linguas sen problemas". "Quizais estea na mesma liña de Rajoy ou podería ser que sexa máis radical aínda", indicou o socialista, prognosticando que os galegos "tomarán nota" ao respecto.
Fonte: Vieiros.
segunda-feira, 21 de janeiro de 2008
[Galicia Hoxe] Bilingüismo (II)
AVELINO ABUÍN DE TEMBRA
Non se concretan os feitos aos novos tempos de Galicia. Levamos case a metade da época de todas as esperanzas contraídas, e Galicia segue a debaterse entre o si e o non do Estatuto e do bilingüismo. O si de ser civilizada, próspera e progresista e o non de ser colonia, subordinada e sometida.
Quéirase ou non, os problemas de Galicia seguen a ser esencialmente dous: a supervivencia da lingua de Galicia e a reforma urxente do Estatuto de Autonomía. Hai no guindastre gobernamental quen xoga a dúas bandas, ambiguo, equívoco e vacilante. Non son os dirixentes absolutos e non lles corresponde a última palabra. Esa derradeira, presumiblemente venturosa palabra pertence a xefes e xerarcas, omnímodos e todopoderosos, que xogan co futuro de Galicia como se fose unha propiedade particular e persoal. Galicia ha ser o que eles digan, no momento en que eles queiran e do modo que eles teñen preparado. En Galicia resulta difícil senón imposible saír do rego e dos designios. Esquécese demasiado livianamente que en Galicia tamén hai rebeldes, patriotas disidentes, desarticulados e cismáticos que poden sublevarse simplemente para cambiar a situación e os líderes da situación.
Foinos prometido un novo Estatuto. No 2005 ou no 2006, os aspirantes a novo eststuto eran seguramente minoría. Non minoría esmagadora, pero minoría. A parafernalia da reforma foi apoteósica. Pensouse que o novo Estatuto estaba cantado a tres voces mixtas. Era unha partitura acordada, cohabitada e fornicada. Os íncolas tiñan claro que o amor por Galicia dos tres líderes estaba fóra de toda dúbida. Non había razóns, ademais, para sospeitar. Os dirixentes, pese ás ameazas da campaña electoral, obrarían en conciencia imaxinando o mellor futuro de Galicia. Case todas as autonomías españolas estaban inmersas na tarefa de innovar, cambiar, modificar, rectificar e suprimir. Ou simplemente corrixir. As perspectivas eran optimistas. Agardouse a aparición dos tres caudillos, como moiseses triunfadores enarborando as táboas da lei, que aquí non se denominaba Sinaí, senón Monte Pío para maior contraste e repelencia.
Non. Non había promesa de Estatuto. Un dos citados por Iahvé estaba en contra. Alguén dixo en que temas concretos diverxía, pero a discordancia era confusa. Á discordancia contribuíu a glosa explicativa duha parte -a que sentaba á dereita de Iahvé- e á súa multitudinaria militancia. O proxecto do novo Estatuto depositábase na gabeta, almacenábase, reservábase, acumulábase en espera de venda e transacción, que ben puidera ser tamén prostitución carnal, tal como está afeito este país. Non se lle deu á cidadanía a oportunidade de decidir. Os tres líderes estaban en posesión da autoridade, do poder e das urnas. A cidadanía era ignorante, perversa e flatulenta, e para colmo, estaba vergoñentamente manipulada. Este desprezo á opinión pública rebelarase, un día, contra os enviados e mensaxeiros do Monte Sinaí-Monte Pío. Non se demorará a insurrección.
Non temos Estatuto pero o máis grave consiste en observar que algúns proceden como se o houbese. Eu non dubido da palabra presidencial. Pero cómpre desmentir as alburgadas que se contan. Desmentir é unha palabra nobre e necesaria. Sobre todo cando, como agora, se reincide na sangría do bilingüismo harmónico. ¿Que farsantes son eses, que triadores son eses que proclaman a voz en grito que o castelán é unha lingua tan galega como o galego? ¿Que histrións, e bufos, e impostores, hipócritas, trapalleiros e mentiráns, que declaran que o castelán é tan galego como o galego? ¡Ai! ¡As tres universidades de Galicia gardan silencio aciago e tráxico!
Fonte: Galicia Hoxe.
[A Nosa Terra] Jorquera: “O que está en risco é o galego”
A proposta de Rajoy de garantir por lei os dereitos dos castelánfalantes xerou reaccións no BNG. Consideran que a lingua que precisa de especial amparo non é o castelán, senón ao revés.
O cabeza de lista do BNG ao Congreso por A Coruña, Francisco Jorquera, advertiu ao presidente do PP, Mariano Rajoy, de que "o que está en risco en Galicia é o galego e non o castelán", polo que expresou o seu rexeitamento á proposta de garantir por lei os dereitos dos castelánfalantes.
"Se algunha lingua precisa de especial amparo é o galego e non o castelán, que goza dunha moi boa saúde no noso país", esgrimiu Jorquera. Ademais, acusou o líder popular de "boicotear o consenso sobre o idioma" na comunidade, onde, ao seu xuízo, existe "un amplo apoio cidadán á posta en marcha do Plan de Normalización Lingüística".
Esta iniciativa foi aprobada na pasada lexislatura por unanimidade das tres forzas políticas con representación no Parlamento galego e, segundo opinión, do dirixente nacionalista, a entrada en vigor da lei proposta polo PP suporía a súa derrogación. "O PP quere romper ese consenso e faino cunha irresponsabilidade manifesta e colocándose en posicións extremistas de busca do conflito alí onde non o hai", inferiu.
Rajoy, “cada día máis desnortado”
Interpretou que a proposta de Rajoy invade competencias exclusivas da Xunta, polo que instou o presidente do PPdeG, Alberto Núñez Feijóo, a que manifeste a súa opinión ao respecto. "Non nos sorprende a falta de respecto que demostra Rajoy polo autogoberno de Galicia", resaltou, e xulgou que o líder galego está "cada día máis descentrado e desnortado no seu propio partido".
Fonte: A Nosa Terra.
[Galicia-hoxe] Unha comisión recupera o 25% da toponimia galega
A Comisión de Toponimia recuperou o 25 por cento dos nomes de lugares do 1,5 millóns que estima que existe en Galicia e aspira a colgalos nun "xeoportal" na rede
Oito traballadores de campo e cinco de gabinete, xunto cunha comisión de expertos, traballan en Galicia para "salvar o patrimonio inmaterial" e para dotalo doutros usos en diferentes ámbitos. Este grupo conforma a Comisión de Toponimia e o proxecto que desenvolve servirá, nun futuro, para localizar incendios ou urxencias sanitarias con referencias xeográficas, que utilizarán os equipos de emerxencias para acudir ao lugar do suceso.
Xa este ano, a recompilación de topónimos incluirase nunha aplicación informática que se lles entregará aos concellos para que conten cunha ferramenta "útil" á hora de planificar tanto plans urbanísticos como rutas turísticas ao longo de conxuntos patrimoniais ou naturais.
Deste modo, cada entidade local disporá dunha ficha con cada un dos topónimos que fan referencia a lugares, ríos, muíños, castros ou outros elementos e, á súa vez, cada recensión contará cunha ficha na que se incluirá unha foto, unha explicación e descrición, as súas coordenadas e informacións lingüísticas -como se pronuncia, se existe unha segunda forma para a súa denominación, etc-.
"Facemos unha recollida de toponimia, pero non é unha mera lista de topónimos", reivindicou o coordinador da comisión, Xermán García, quen resaltou que a misión deste grupo é a de "salvar o patrimonio inmaterial" nun momento non que "aínda están a tempo" porque "segue viva a memoria" dos verdadeiros posuidores deste coñecemento que agora recollen.
O proxecto partirá cun uso "rudimentario", con descargas en Excel en computadores particulares, pero o obxectivo é que chegue ao público en xeral, co fin de que poida facer consultas nun "xeoportal" no que se recollerán estes datos. "Evidentemente, será unha busca máis simple" que o proxecto total, precisou e engadiu que, non por iso, deixará de ser unha ferramenta "importante de consulta".
A iniciativa ten unha proxección internacional
E non só iso, xa que esta iniciativa ten unha proxección internacional. Non en van, a comisión de toponimia traballa sobre estándares da Unión Europea, o que "axudará a integrar nun sistema nacional e europeo" a toponimia galega.
Ademais, a comisión executa a súa investigación coa vista posta en portais de internet como Google, porque nalgún momento "poderán servirse da información que lles interese". Nese caso, "terán a información mínima" que precisen.
De feito, esta comisión xa recolleu o 25 por certo dos topónimos de Galicia dos 1,5 millóns que estima que existen no país, posto que está calculado que hai da orde de 40 ou 50 topónimos por quilómetro cadrado en territorio galego. A causa, como non, radica na dispersión poboacional e a idiosincrasia de Galicia en xeral.
O aspecto lingüístico tamén se estende a niveis oficiais e institucionais, de maneira que esta recompilación aspira a "normalizar" situacións como que o Catastro recolla ata 20 formas diferentes para designar algunhas localidades. Así, con esta ardua tarefa de campo, "vila a vila e persoa a persoa", conseguiuse oficializar a fórmula Vilarrodís para un topónimo que se escribira de dúas decenas de formas distintas.
DESAPARECEN "PUENTEAREAS" OU "LA CORUÑA"
"Cada vez máis" galeguización
Segundo advirten, os topónimos proporcionan "moi boa información" para os estudos lingüísticos, posto que conservan formas xenuínas do galego que na lingua oral desapareceron ao longo da historia, sobre todo pola "imposición do castelán" que, dende a Idade Media, sufriu o territorio autonómico. Malia desaparecer fórmulas como "El Ferrol del Caudillo ou "La Coruña" do Instituto Nacional de Estatística, Xermán García constatou que "cada vez máis" se cumpre esta normativa, pero desvelou que "existen algunhas dificultades". Existen casos como Ponteareas (antes escrito Puenteareas) onde os alcaldes "se negaban" a cambiar a denominación. "É unha cuestión de legalidade, xa non é tanto unha cuestión de vontade", asegurou García.
Fonte: Galicia Hoxe.
sábado, 19 de janeiro de 2008
Cocktail deprimente: Localia Ferrol e os membros do PSOE no governo municipal
Chama a atençom a praticamente absoluta exclusom do galego no canal televisivo de Locália em Ferrol. E chama mais a atençom quando a comparamos com os canais dessa mesma emissora do Grupo Prisa na Catalunha, onde o catalám tem umha presença significativa.
Vamos dar só dous exemplos para esse cocktail deprimente, porque tampouco queremos cair na depressom crónica:
O primeiro, o programa desportivo de anteontem, quinta-feira, em que o apresentador se empenhou em falar espanhol de maneira imperturvável, inclusive com os dous treinadores de categorias inferiores do Racing de Ferrol que entrevistou, sendo ambos galegofalantes.
E o segundo, ontem mesmo, o telejornal, cuja apresentadora e restantes colaboradores mantenhem também o espanhol como único idioma de emissom. Neste caso, a situaçom ficou ainda mais triste quando vimos desfilar diferentes políticos e políticas municipais e autonómicos, e todos eles e elas esquecêrom os acordos de governo assinados e o papel reservado ao galego nos mesmos.
Foi o caso, como já vem sendo habitual, de Vicente Irisarri, máxima autoridade municipal de Ferrol, do PSOE, que só durante a campanha eleitoral fijo alguns esforços para falar em público na língua de um sector ainda importante do povo de Ferrol. Junto a ele, o conselheiro da Presidência da Junta da Galiza, José Luís Mendes Romeu, também do PSOE, que, como Irisarri, esqueceu que o acordo assinado polo seu partido em 2005 para co-governar com o BNG na Junta incluía o compromisso de que todos os membros do governo utilizassem o galego nos actos públicos.
Outra com pouca memória é Beatriz Sestayo, deputada autonómica e vereadora em Ferrol, também do PSOE, que também falou para a cámara de Localia em representaçom do governo local no programa informativo de ontem à noite, e como Irisarri e Mendes Romeu falou em exclusivo espanhol.
Parece claro que, para a maioria do pessoal que nos governa, a populaçom galegofalante nom existe, nom vota ou, simplesmente, nom conta. Mas, como nom todos os ferrolanos e ferrolanas concordamos com essa atitude da maioria dos políticos e dos meios de comunicaçom em Ferrol, queremos deixar aqui constáncia de que, além de existirmos, temos direitos lingüísticos e queremos exercê-los.
sexta-feira, 18 de janeiro de 2008
[RTP] Galiza: Governo regional "está a trabalhar" para recepção das televisões portuguesas mas admite "grandes dificuldades"
Viana do Castelo, 17 Jan (Lusa) - O presidente da Junta da Galiza garantiu hoje que o seu executivo "está a trabalhar" para permitir a recepção das rádios e televisões portuguesas naquela região autónoma de Espanha, mas admitiu que o processo envolve "grandes dificuldades".
Em entrevista à Lusa, Emilio Perez Touriño explicou que as "grandes dificuldades" têm a ver com "as limitações do espaço radioeléctrico existente" na Galiza.
"A nossa prioridade será sempre garantir a correcta recepção na Galiza dos novos canais, tanto públicos como privados, de âmbito local e autonómico", disse Emilio Touriño.
A recepção de novos canais só será possível depois de realizado o "apagão analógico" na Galiza e a implantação da televisão digital terrestre, após o que o governo regional solicitará um multiplexer (conjunto de frequências) autonómico adicional, que implicará um investimento de 15 milhões de euros.
"A transição da tecnologia analógica para a digital implica, no caso da Galiza, a difusão, em sinal aberto, de mais de 40 novas televisões locais e duas novas televisões privadas de âmbito autonómico, além da conversão em digital dos canais privados e públicos estatais e autonómicos", referiu Touriño.
"Apesar de a prioridade do governo regional ser garantir a correcta recepção na Galiza dos novos canais, temos o compromisso de incorporar as emissões portuguesas na oferta mediática actual, uma vez consumado o apagão analógico", acrescentou.
O ministro dos Assuntos Parlamentares, Augusto Santos Silva, já disse que o Governo português segue "com interesse" a possibilidade das televisões portuguesas passarem a transmitir para a Galiza e colaborará nesse processo.
O primeiro-ministro espanhol, José Luis Zapatero, também garantiu que o Governo está aberto a estudar a possibilidade de dar meios técnicos adicionais para a difusão da televisão portuguesa na Galiza, mas frisou que este é um "tema complexo, com dificuldades técnicas, jurídicas e económicas".
Fonte: Rádio Televisão Portuguesa.
[A Nosa Terra] Colaboración da TVG e a RTP
H. Vixande. As televisións galega e portuguesa realizarán proxectos comúns e compartirán espazos.
A partir da emisión en Portugal dun documental galego sobre o cantante José Afonso, as relacións entre as canles públicas galegas e portuguesas consolidáronse e o ano pasado a TVG e a Radio Televisión Portuguesa realizaron unha gala conxunta con ocasión do 25 de abril que probabelmente se repetirá nos vindeiros anos con puntualidade.
Ademais, as direccións das dúas canles tiñan moi avanzadas as negociacións para realizar unha serie de ficción e a emisión en Portugal dunha serie documental sobre a lusofonía realizada en Galiza. Estas negociacións detivéronse cando se renovou completamente a dirección da RTP, mais está prevista a súa reanudación proximamente.
A serie documental chámase Terras de Acolá e consiste en trece episodios de media hora de duración dirixida por Luís Menéndez que aborda a realidade dos países da lusofonía, incluídos entre eles a Galiza.
A TVG comezará en febreiro a súa emisión, para difundirse despois en Portugal. Respecto á colaboración de ficción, trátase dunha minserie dirixida polo portugués Leonel Vieira. É unha historia de suspense sobre mafias na fronteira. Xa hai unha partida orzamentaria para realizala. Na serie participa a produtora galega Continental.
Fonte: A Nosa Terra.
[gznacion] Rosa Díez apostará en Galiza pola derogación da Lei de Normalización Lingüística
Unión, Progreso y Democracia (UPyD), o partido liderado pola ex eurodiputada socialista Rosa Díez, presentou hoxe as candidaturas coas que concorrerá ás próximas eleccións xerais só co obxectivo "de participar".
"Apostamos por unha educación laica de calidade que permita a igualdade efectiva entre cidadáns", sinalou o candidato por Pontevedra, José Manuel Rodríguez Andelo, e pasou a centrarse na relación que se establece entre idioma e educación. Para UPyD calquera "normalización" leva implícitos certos matices de imposición, polo que Rodríguez Andelo subliñou a aposta do partido por "derogar" a Lei de Normalización Lingüística.
O coordinador desta formación política en Galiza e cabeza de lista pola Coruña, Antonio Cascón, recoñeceu que non esperan conseguir representación na comunidade galega, pero que comparten a aspiración de obter un escano por Madrid.
"Non é derrotismo, senón realismo. Non podemos xogar a enganar aos votantes e cremos que estamos facendo un importante esforzo contribuíndo ao traballo global. O obxectivo é comunicar a mensaxe e participar neste movemento histórico, que se calla será imparable e cambiará o panorama político español por moitos anos", aseverou.
Nese sentido, Cascón explicou as dificultades que detectan para introducirse no espectro político do país, xa que "é complicado que o sistema e os medios de comunicación acepten un maior nivel de pluralismo". "Fálase de democracia, pero non se exerce, e os aparellos dos partidos están empeñados en manter o statu quo. Faise máis caso a unha rolda de prensa de Batasuna que a un movemento social como este", lamentou.
De momento, a formación política conta cuns 200 afiliados e simpatizantes que é "algo razoábel, pero aínda pouco" se se compara cos 4.500 que se contabilizan en todo o Estado Español, asegura. Por último, afirmou Cascón que os que se presentan polo noso país non o fan con aspiracións políticas, senón por “xenerosidade”.
Fonte: gznacion.
quinta-feira, 17 de janeiro de 2008
[El Ideal Gallego] E amor pedinche...
Santiago Fernández
A metade das 6.000 linguas que existen no planeta corren o perigo de desaparecer. O galego pode ser unha delas. Desde o concello da Coruña proponse o ecoloxismo ligüístico, a normalización do galego para convertelo nun vehículo normal de comunicación. Isto no tería que ser un acto de enfrontamento entre os distintos partidos políticos que gobernan a cidade. Non.
Corresponde aos poderes públicos, por medio dunha axeitada política lingüística e coa lexislación sempre como referente, o apoio e dinamización deste proceso.
A Carta Europea das Linguas Rexionais ou Minoritarias, un tratado adoptado xa no (lonxano) ano 1992, protexe as linguas que son oficiais dentro das comunidades nun Estado descentralizado ( galego, catalán, éuscaro ).
Neste marco hai cidadáns que posúen unha clara conciencia lingüística e agrúpanse en asociacións para pular por un proceso normalizador, para salvar unha lingua, unha cultura; son os ecoloxistas das palabras, das falas.
Esta acción individual, asentada na vontade das persoas con sensibilidade cultural e no amor ao que herdamos da nosa historia, pode resultar definitiva, pois sen ela o proceso normalizador nunca se levaría a fin.
Mais esta exemplar normalización individual non se pode acadar sen un proceso consciente e voluntario de galeguización das institucións; na Galicia de hoxe aínda non se dan os condicionantes socioculturais e políticos que permitan a un individuo acceder á expresión completa en galego dunha maneira natural, espontánea e voluntaria.
A posibilidade de utilizar rexistros, vocabularios, literaturas diferentes tería que ser un feito que nos enchese de orgullo. Non todos os países poden gozar e enriquecerse cultural e socialmente en dúas linguas como é o noso caso. É evidente que cantos máis idiomas empregues, máis culto es.
Moitas veces radicalizamos o uso dun idioma por atrincheiramentos politicos, por obediencias, submisións partidistas, onde o líder político ou o partido así o esixen ou aconsellan; non por convicción libre e gozosa.
Que idioma falaban os avos dos que hoxe falan de imposicións?
É tan difícil non estar alienado?
Fonte: El Ideal Gallego.
[La Voz de Galicia] Galicia monolingüe
Xavier Alcalá
Galicia era un país monolingüe, que exportaba idioma. A moitos portugueses cústalles admitir que o galego foi imposto a punta de espada alén de Coimbra, cara ao sur. E moitísimos castelán-falantes en España admiten con dificultade que a lingua da poesía fose nas súas terras o galego. Finalmente, hai demasiados habitantes de Galicia (galegos e non galegos) que coidan que o castelán xurdiu aquén da Pedrafita de xeito espontáneo.
Pois seica non foi así. En Galicia o castelán fíxose presente a forza de escribáns e cregos, nobres foráneos e bispos da Castela. Despois veu a escola e, por fin, os medios de comunicación axudaron a que se consolidase a situación na cal o castelán é o que importa aprender e o galego o que tanto ten esquecer.
Hoxe, despois de décadas do «bilingüismo harmónico» que demostrou ser agónico para o galego, aparece o movemento de «Galicia bilingüe». Perfecto, mais sempre que o bilingüismo se basee en que todos os cidadáns de Galicia coñezan por igual os dous idiomas e os usen coa mesma capacidade cando lles pete.
Ora, se ese movemento se basea en facilitar o vivir en Galicia descoñecendo calquera dos dous idiomas (o natural e o imposto pola historia de España), debe ser condenado. Non se debe fomentar a existencia de dous pobos dentro do mesmo país.
Para evitala, para evitar divisións e tensións sociais, cómpre achegarse á posibilidade da diglosia consciente por medio do ensino e dos medios de comunicación: todo á par, en igualdade, baixo a tutela do goberno.
Fonte: La Voz de Galicia.
