segunda-feira, 30 de junho de 2008

[Publico] El Constitucional ya falló a favor de fomentar las lenguas oficiales

Las altas instancias judiciales siempre tiraron abajo los argumentos que apoyaban un cambio en la Constitución para que prevaleciera el acstellano sobre las otras lenguas del Estado

Los firmantes del manifiesto que reivindica la supremacía del castellano sobre el resto de lenguas del Estado proponen que, si es necesario, se modifiquen la Constitución y los Estatutos para dar cabida a sus demandas. De prosperar sus tesis, con toda seguridad debería darse la marcha atrás en el marco legal porque, una y otra vez, las altas instancias judiciales han negado, con la ley en la mano, la razón a colectivos españolistas que han puesto en cuestión los modelos lingüísticos catalán, vasco o gallego como ahora hace el grupo auspiciado por Fernando Savater con apoyo fervoroso de PP y UPyD.

Seguramente, la sentencia más relevante en este ámbito es la que, en 1994, emitió el Tribunal Constitucional. El pleno del TC, entonces presidido por Luis López Guerra, estudió un recurso contra la ley catalana de política lingüística de 1983 del abogado Esteban Gómez Rovira, que en 2006 encabezó en las autonómicas la candidatura de extrema derecha Adelante Cataluña.

El tribunal evaluó el impacto que la ley tenía en el modelo educativo de “inmersión” en catalán y justificó la especial y celosa promoción de idiomas diferentes al castellano.
Siglos de persecución

Además de basarse en el artículo 3 de la Constitución, que consagra el “especial respeto y protección” de esas lenguas, el TC usó el argumento de la discriminación histórica que, con el objetivo de convertir en único y hegemónico el castellano en todo el Estado español, han sufrido el catalán, el euskara o el gallego durante siglos.

Si bien el fallo 710/1994 admitió también que debe garantizarse apoyo a los alumnos que lleguen a territorios bilingües sin dominar la lengua propia, la sentencia fijó que el hecho que el catalán sea “materia curricular y lengua de comunicación en la enseñanza” garantiza que su cooficialidad se convierta en “una realidad social efectiva”.

En esta línea asegura que la inmersión permite “corregir situaciones de desequilibrio heredadas históricamente y excluir que dicha lengua ocupe una posición marginal o secundaria”.

No se trata de un argumento aislado. Otra sentencia del TC, en este caso la 87/1983, afirma que el euskara, como el castellano, debe enseñarse con “intensidad” y apela a la protección de las lenguas que consagra la Constitución. Poco que ver con la pretensión del manifiesto de situar al castellano por encima del resto.

En la misma línea se expresa otra sentencia de 1993. En este caso es de la sala de lo Contencioso del Tribunal Superior de Justicia de Catalunya y responde a la demanda de unos padres de educar sólo en castellano a sus hijos. Se falló que la Generalitat podía, en ejercicio de sus competencias, ordenar el sistema educativo y su régimen lingüístico para garantizar la competencia de los alumnos tanto en catalán y en castellano.

La sentencia evoca, además, el estado “de precariedad” en que se encontraba la lengua catalana. Un estado que, a tenor de los últimos estudios y encuestas en el ámbito educativo, no ha variado mucho desde entonces.

Este lunes la polémica seguía en Catalunya a costa del manifiesto de los intelectuales españolistas, que promueven medios como El Mundo o Abc y al que se han adherido otros como Telemadrid o Tele 5.

Mesetario y excluyente

Tanto el PSC como Esquerra salieron en defensa del “constitucional” modelo catalán. El portavoz socialista Miquel Iceta recordó que el castellano no está en riesgo en ninguna comunidad y por ello lo tildó de “parcial”. Apuntó, además, que se empeña en algo que ya está garantizado, la protección institucional del castellano. Desde ERC su secretario general, Joan Ridao, afirmó que el texto parte de una lectura “mesetaria” y “excluyente”.

Les secundó el líder de IU, Gaspar Llamazares, que considero que el castellano “goza de buena salud” y que está siendo utilizado políticamente.
En el otro extremo se situó la coordinadora catalana de UPyD, que encontró “tintes nazis” en las políticas de la Generalitat. El partido de Rosa Díez recogerá firmas en las calles de Barcelona en favor del manifiesto.

los tres modelos

Legislar con consenso: Catalunya siempre ha basado su política lingüística en un consenso mayoritario. Con el aval de las principales fuerzas políticas se aprobó la ley de normalización de 1983.

Y con apoyo de todos los grupos excepto el PP la revisó el Govern de Jordi Pujol en 1998. La ley vigente prevé, entre otras medidas con un complimiento desigual, las polémicas sanciones para los comercios que no respeten los derechos de los catalanohablantes. Se aplican en contadas ocasiones.

El euskara, necesitado

El Gobierno vasco prepara un cambio de los modelos lingüísticos: A (en castellano con el euskara como asignatura), B (bilingüe) y D (en euskara con el castellano como asignatura).

Tras constatar los últimos 15 años que más de la mitad de los alumnos no dominan el euskara (el castellano sí) al acabar la ESO, apuesta por eliminar los tres modelos y crear uno solo, con el euskara como lengua vehicular. El Ejecutivo vasco espera llegar a un pacto con el PSE. El rechazo del PP es total.

Fraga defendió el gallego

Un año antes de abandonar el poder en Galicia, en mayo de 1994, Manuel Fraga firmaba el decreto por el que se fijaban los estatutos de la Universidad de A Coruña. En su artículo 5, el decreto establecía que “la lengua propia de la Universidad de A Coruña será el gallego” y que la institución debería fomentar “el uso” del gallego en todas sus actividades. El decreto no generó reacción alguna, y se unió a la Lei de Normalización Lingüística, impulsada en 1983 por AP.

Fonte: Público.

Ler mais...

quarta-feira, 25 de junho de 2008

[PGL] Activistas pró-galego a julgamento


Acusados de danos ao autocarro de Galicia Bilingue

A contestaçom provocada em seu dia pola campanha lançada pola associaçom Galicia Bilingue continua a dar que falar, agora do ponto de vista judicial, pois até onze vizinhos e vizinhas de Trasancos enfrentam acusaçom de danos ao autocarro dessa associaçom pró-castelhano, alegadamente provocados quando a estadia do mesmo na vila de Narom. Um outro jovem já foi submetido a julgamento no passado dia 24 de Abril por esses mesmos feitos
[+...]

Conforme informam do organismo popular anti-repressivo, Ceivar, «@s imputad@s declararám ao longo do mês de Julho por realizarem, supostamente, pintadas em favor da língua galega na viatura de Galicia Bilingue».

No web de Primeira Linha acrescentam ainda que «a denúncia parte da iniciativa directa da polícia espanhola [...] a polícia declara que as pessoas concentradas proclamárom palavras de ordem tam 'delictivas' como "Gostedes ou nom, Galiza é umha naçom", ou "Na Galiza, em galego", durante todo o tempo que durou o acto propagandístico dos ultras».

As acusaçons a activistas pró-galego nom ficam por aqui. Na semana passada conhecia-se que quatro pessoas que tinham participado na Corunha numha concentraçom no dia 8 de Fevereiro eram acusadas de coacçons e lesons contra membros da autodenominada Mesa por la Libertad Lingüística, enquanto as denuncias apresentadas contra a a actuaçom da polícia espanhola eram desestimadas apesar das evidência fotográficas contrárias.

Durante os últimos meses a emergência no panorama linguístico galego de associaçons pró-castelhano e contra a suposta "imposiçom do galego" tem servido de estímulo para a reactivaçom de diversos sectores pró-galego que tenhem recuperando visibilidade na rua contestado aquilo que consideram ataques à língua galega.

Fonte: Portal Galego da Língua.

Ler mais...

terça-feira, 24 de junho de 2008

[PGL] Intelectuais pró-espanholistas assinam manifesto em favor da primazia do castelhano

Pedem mesmo a reforma constitucional e a reforma de determinados estatutos de autonomia

Dezassete pessoas autodenominadas "intelectuais" lançárom ontem em Madrid o "Manifesto pola língua comum", um texto reivindicativo através do qual defendem que o castelhano é a única língua que deve "ser conhecida" e, portanto, tem de existir umha necessária e democrática "assimetria" entre as "língua espanholas oficiais". Entretanto a língua castelhana pode ser imposta basando-se em que é a "língua política comum", o resto das línguas "cooficiais" nunca poderám ser prioritárias em detrimento do castelhano.
[+...]

O manifesto reconhece o direito à "estimulaçom" das línguas cooficiais mas argumenta motivos "trabalhistas ou sociais dos mais desfavorecidos" para garantir a primazia do castelhano e explicita que o objectivo de garantir o respeito e protecçom das diferentes modalidades linguísticas do Estado espanhol já está mais do que cumprido.

Os assinantes pedem mesmo um regulamento legal que garanta a universalidade do espanhol face às outras línguas, mesmo no âmbito toponímico, polo qual exigem, se for o caso, umha modificaçom constitucional bem como de alguns estatutos de autonomia.

No PGL achamos de interesse dar a conhecer na íntegra o "Manifesto pola língua comum", traduzido para galego, deixando que as e os nossos visitantes tirem as suas próprias conclusons. (*)

Manifesto pola língua comum


Desde fai alguns anos há crescentes razons para se preocupar no nosso país pola situaçom institucional da língua castelhana, a única língua juntamente oficial e comum de todos os cidadaos espanhóis. É claro, nom se trata de um mal-estar meramente cultural -o nosso idioma goza de umha pujança invejável e crescente no mundo inteiro, só superada polo chinês e o inglês- senom de umha inquietude estritamente política: refere-se ao seu papel como língua principal de comunicaçom democrática neste país [Reino de Espanha], bem como dos direitos educativos e cívicos de quem a tem como língua materna ou a escolhe com todo direito como veículo preferente de expressom, entendimento e comunicaçom.

Como ponto de partida, estabeleçamos umha série de premissas:

1) Todas as línguas oficiais no Estado som igualmente espanholas e merecedoras de protecçom institucional como património compartilhado, mas só umha delas é comum a todos, oficial em todo o território nacional e portanto só umha delas -o castelhano- goza do dever constitucional de ser conhecida e da presunçom consequente de que todos a conheçam. Isto é, há umha assimetria entre as línguas espanholas oficiais, o qual nom implica injustiça (?) de nenhum tipo porque em Espanha há diversas realidades culturais mas só umha delas é universalmente oficial no nosso Estado democrático. E contar com umha língua política comum é umha enorme riqueza para a democracia, ainda mais se se trata de umha língua de tanta afinco histórico em todo o país e de tanta vigência no mundo inteiro como o castelhano.

2) Som os cidadaos quem tenhem direitos lingüisticos, nom os territórios nem muito menos as línguas mesmas. Ou seja: os cidadaos que falam qualquer das línguas cooficiais tenhem direito a receber educaçom e ser atendidos pela administraçom nela, mas as línguas nom tenhem o direito de conseguir coactivamente falantes nem a se impor como prioritárias em educaçom, informaçom, rotulaçom, instituiçons, etc... em detrimento do castelhano (e muito menos se pode chamar semelhante atropelo de "normalizaçom linguística").

3) Nas comunidades bilingües é um desejo encomiável aspirar a que todos os cidadaos cheguem a conhecer bem a língua cooficial, junto à obrigaçom de conhecer a comum do país (que também é a comum dentro dessa comunidade, nom o esqueçamos). Mas tal aspiraçom pode ser somente estimulada, nom imposta. É lógico supor que sempre terá muitos cidadaos que prefiram desenvolver a sua vida quotidiana e profissional em castelhano, conhecendo só da língua autonómica o suficiente para conviver cortesmente com os demais e desfrutar no possível das manifestaçons culturais nela. Que certas autoridades autonómicas almejem como ideal conseguir um máximo teito competencial bilingüe nom justifica decretar a língua autonómica como veículo exclusivo nem primordial de educaçom ou de relaçons com a administraçom pública.

Convém recordar que este tipo de imposiçons abusivas dana especialmente as possibilidades trabalhistas ou sociais dos mais desfavorecidos, recortando as suas alternativas e a sua mobilidade.

4) Certamente, o artigo terceiro, alinha 3, da Constituiçom estabelece que "as diferentes modalidades linguísticas de Espanha som um património cultural que será objecto de especial respeito e protecçom". Nada cabe objectar a esta disposiçom tam generosa como justa, proclamada para acabar com as proibiçons e restriçons que padeciam essas línguas. Cumprido sobradamente hoje tal objectivo, seria umha fraude constitucional e umha autêntica felonia utilizar tal artigo para justificar a discriminaçom, marginaçom ou minusvaloraçom dos cidadaos monolingües em castelhano em algumha das formas dantes indicadas.

Portanto os abaixo assinantes solicitamos do Parlamento espanhol um regulamento legal do rango adequado (que se for o caso pode exigir umha modificaçom constitucional e de alguns estatutos autonómicos) para fixar inequivocamente os seguintes pontos:

1) A língua castelhana é comum e oficial a todo o território nacional, sendo a única cujo entendimento pode ser suposta a qualquer efeito a todos os cidadaos espanhóis.

2) Todos os cidadaos que o desejarem tenhem direito a ser educados em língua castelhana, seja qual for sua língua materna. As línguas cooficiais autonómicas devem figurar nos planos de estudo de suas respectivas comunidades em diversos graus de oferta, mas nunca como língua veicular exclusiva. Em qualquer caso, sempre deve ficar garantido a todos os alunos o conhecimento final da língua comum.

3) Nas autonomias bilingües, qualquer cidadao espanhol tem direito a ser atendido institucionalmente nas duas línguas oficiais. O qual implica que nos centros oficiais terá sempre pessoal capacitado para isso, nom que todo servidor público deva ter tal capacitaçom. Em locais e negócios públicos nom oficiais, a relaçom com a freguesia numha ou ambas línguas será discrecional.

4) A rotulaçom dos edifícios oficiais e das vias públicas, as comunicaçons administrativas, a informaçom à cidadania, etc... em ditas comunidades (ou nas suas zonas qualificadas de bilingües) é recomendável que sejam bilingües mas em todo caso nunca se poderám expressar unicamente na língua autonómica.

5) Os representantes políticos, tanto da administraçom central como das autonómicas, utilizarám habitualmente nas suas funçons institucionais de alcanço estatal a língua castelhana o mesmo dentro de Espanha que no estrangeiro, salvo em determinadas ocasions características. Nos parlamentos autonómicos bilingües poderám empregar indistintamente, como é natural, qualquer das duas línguas oficiais.

Assinaturas (ordem alfabética): Mario Vargas Llosa, José Antonio de la Marina, Aurelio Arteta, Félix de Azúa, Albert Boadella, Carlos Castilla del Pino, Luis Alberto de Cuenca, Arcadi Espada, Alberto González Troyano, Antonio Lastra, Carmen Iglesias, Carlos Martínez Gorriarán, Jose Luis Pardo, Alvaro Pombo, Ramón Rodríguez, Jose Mª Ruiz Soroa, Fernando Savater.

Fonte: Portal Galego da Língua.

Ler mais...

segunda-feira, 23 de junho de 2008

[Vieiros] “Unha iniciativa fundamental”

Carlos Calhom
Esta sexta feira pasada lembrarase nos anais da historia da nosa cultura. Tras ano e medio de arduo traballo e xenerosas dotacións orzamentarias, a Secretaría Xeral de Política Lingüística (SXPL) presentou as primeiras conclusións do seu Observatorio da Situación da Lingua Galega, encargado de realizar inquéritos e grupos de discusión para analizar o que o seu propio nome indica.

O estudo achega novidades de grandísimo relevo, nas que nunca ninguén reparara anteriormente, como a presenza marxinal da lingua do país nos medios de comunicación, na Axencia Tributaria, nas forzas de seguranza do Estado, na administración de xustiza… É comprensíbel que a SXPL non puidese actuar até o de agora en ningún destes campos, porque esta información era fatalmente ignorada. Por fortuna, xa se anunciou que este proxecto permanecerá no tempo e axiña teremos máis estatísticas fresquiñas. Os sociolingüistas do futuro agradecerán estes valiosos detalles sobre como se van apagando as constantes vitais dun idioma. Unha “radiografía sistemática”, como dixo a titular da SXPL, que financia a observación e, cautelosa, segue as indicacións do presidente da Xunta para que non se lle leven menciñas ao doente.

O estudo é totalmente rigoroso e imparcial, como o demostra que a empresa a quen llo encargou a SXPL nin tan sequera ten opción de galego no seu web, no cal por certo está pendurada a páxina deste agardado Observatorio. Non caiamos, porén, na crítica fácil: xa no propio estudo indican que o uso deste idioma nos webs empresariais é máis ben tirando a anecdótico.

Mais non todo é ver o vaso medio baleiro. Nesta investigación conclúese tamén que o ensino non universitario ten un “índice de normalización lingüística” do 88% e o universitario do 72%. Mágoa que esas cifras non coincidan cos datos dos propios centros, que se non a festa sería rachada. A Universidade da Coruña, por exemplo, expuxo este curso que só o 8,9% do seu profesorado ministra as aulas en galego. Xa sei que 63 puntos porcentuais arriba ou abaixo tampouco mudan moito a cousa, mais chamo a atención sobre o tema porque todo ten unha explicación metodolóxica fascinante. Resulta que o estudo da SXPL sobre a situación do galego no ensino pasa por alto unha variábel: a lingua en que se dan as clases. Mais non quero con isto facer unha crítica destrutiva, pois como é sabido non é esa a principal actividade nin función de escolas, institutos e facultades, que ocupan o seu horario noutros asuntos.

O estudo segue co alento optimista en moitos outros ámbitos, como a avaliación da propia Xunta e da administración local, que conseguen un 78% neste “índice de normalización lingüística”. Seguro que en ambos os casos é froito do incansábel e sempre pouco recoñecido labor da SXPL. Sinalan tamén que a atención oral do funcionariado nestas dúas administracións é case sempre en galego, un dato a verdade bastante superfluo, pois xa é algo que todo o mundo sabe e pode observar cando ten que facer calquera xestión.

Perante tan magnífico traballo e plausíbel acción política para a extensión social do galego, eu só quero pedirvos dúas cousas. A primeira, que non confundades o Observatorio da Situación da Lingua Galega co Observatorio de Dereitos Lingüísticos; a segunda, que non vos riades, porque o conto é triste.

Fonte: Vieiros.

Ler mais...

sexta-feira, 20 de junho de 2008

[Vieiros] A Policía fala pouco galego; os medios de comunicación, máis ben nada


As Forzas de Seguridade, a Axencia Tributaria e mais a Xustiza son os eidos públicos onde menos se emprega. Na prensa, as cifras son mesmo peores.

Os sectores públicos que utilizan en menor medida o galego son a Policía Nacional, con 25,93 puntos sobre 100, seguida da Axencia Tributaria, con 27,9, e a Administración de Xustiza e mais a Garda Civil, con 9,6 puntos ámbalas dúas. Estes son algúns dos datos que se desprenden do último estudo realizado polo Observatorio da Lingua Galega, pertencente á Secretaría Xeral de Política Lingüística.

O informe tamén subliña o baixo índice do uso do galego no mundo das finanzas, o comercio e maila empresa privada, onde os datos non chegan aos 34 puntos. Pola contra, os sectores que rexistran un emprego da nosa lingua maior son a Educación e mais a Administración. O maior índice acádao o ensino non universitario (con 88 puntos sobre 100), seguido do universitario (71,98 puntos), a Xunta (78, 16), a Administración Local (72,28) e as entidades estatutarias galegas (85,91).

O informe baséase no estudo de 7.500 enquisas e 22 paneis de escoita, ademais da análise da rotulación e das comunicacións ao exterior, a utilización do idioma polo persoal, os criterios lingüísticos, o uso interno e a documentación.

Medios de comunicación
Outro dato negativo refírese á utilización do galego nos medios de comunicación. Malia as subvencións para fomentalo, o estudo revela unha escasa presenza da lingua do país tanto en medios escritos, como na radio ou na televisión.

Se falamos de xornais, os seis de máxima difusión en Galiza só empregaron o galego para o 6,5% dos seus textos, correspondendo á publicidade un 14,7%, e ás noticias só un 4,6%. A radio só adica ao galego un 20% do seu tempo semanal, e a televisión non destina máis dun 65% do seu espazo publicitario das desconexións para Galiza.

Fonte: Vieiros.

Ler mais...

quinta-feira, 19 de junho de 2008

[Vieiros] Lingua de estado fronte a lingua de orixe

O Comité de Rexións da Unión Europea aproba un dictame de fomento do multilingüismo.

A Unión Europea pretende que non se equipare o concepto de lingua de orixe ao de lingua oficial do Estado. Esta é unha das liñas que contén o dictame de fomento do multilingüismo, emitido polo Comité das Rexións, e que finalmente recolleu as enmendas presentadas pola Xunta, entre outras institucións. Entende que é preciso recoñecer a realidade de estados nos que conviven varias linguas oficiais, como ocorre co español.

Ademais, o dictame inclúe a oportunidade de que sexan as administracións locais e autonómicas as que desenvolvan as políticas precisas para fomentar o multilingüismo entre os cidadáns. Ademais do propósito que xa recollía o documento antes de introducir as enmendas, ao obxectivo 1+2, é dicir, aprender dúas linguas ademais da oficial, inclúese agora a posiblidade 2+2 para aqueles territorios que conten con dúas linguas oficiais.

Doutra banda, o documento tamén lles recomenda a estes territorios que creen un foro local propoio sobre multilingüismo e proponlles que se tomen as iniciativas necesarias para a sensibilización e motivación da poboación neste eido.

Fonte: Vieiros.

Ler mais...

segunda-feira, 16 de junho de 2008

[Vieiros] Galicia versus Galiza


Num artigo anterior a este falava eu de como tudo que é galego tem necessariamente que ser espanhol; agora venho de dar um passo mais à frente na minha hipótese, e logo de ter feito umas observações que vou partilhar aqui, afirmo que a relação espanhol-galego é muito mais complexa do que eu tinha antecipado e que hoje posso afirmar que... “tudo o que é espanhol é, ou é susceptível de ser, galego”.

Já o afirmava a famosa frase da Galicia Vil “el castellano es tan gallego como el gallego”

Bom, as minhas observações começaram um dia que eu passava por diante duma televisão na que se estava a ver uma série chamada “Padre Casares”. Logo de observar que nem os padres nem os que faziam de gente na série tinham nenhum feitio que eu pudesse identificar como da nossa cultura... mais bem tudo me parecia uma cópia de qualquer outra cousa... fui informada pola minha filha de que a tal série tinha arrancado com os moços do lugar a querer botar um porco (referindo-se a um dos do cortelho, e não a um de duas pernas, como muitos puderam estar a pensar) do campanário em baixo, e com o cura a o evitar...

A mim lembrou-me o porquinho de São António, que ia de porta em porta com um chocalho e cada dia seu vizinho lhe botava de comer... até que estava cevado e então o senhor cura chapava-o... Bom, pois até esse dia, o dia da tal série da TVG, esse de São António era o único porco, dos do cortelho vá, que eu tinha relacionado com a Igreja...

O assunto do campanário também me lembrou ter ouvido que lá na profunda Espanha castelhana há um lugar onde diz que tiram uma cabrita dum campanário em baixo, não sei bem para celebrar que cousa. Eu então compreendi que a tal série da TVG estava a trabalhar no projecto que eu chamo “cultural global” que consiste em conseguir que tudo aquilo que é espanhol seja também galego; e nessa série se demostra que o trabalho se pode fazer não só para o futuro, que parece bem mais fácil, senão que também para o próprio passado... se algo foi espanhol, tem necessariamente que poder ter sido galego...

Se, passados os primeiros escrúpulos, somos capazes de aceitar que nalguma aldeia das nossas alguma vez se pôde ter botado a um bichinho de um campanário em baixo, estaremos mais cerca dessa transformação total... alguns passos já se levam dado nesta direcção... e eu não vou mencionar aqui o que todos bem sabemos e nos está a bater nas ventas mesmo.

E já agora tenho que falar de Pol Pot, que surpreendentemente também aparece numa série da tal TVG, e esse sim que também não é porco nosso, nem mesmo é de muita conhecia. O porco de aqui, o único porco, que até teria pontuado bem alto no “galegómetro” é um que nascera em Ferrol de Si Mesmo, e que por acaso, por ser galego demais, ou tirano demais, não é incluído na série essa das quintas-feiras onde botam o clube dos ditadores infames.

Pois sim, assim é como está tendo lugar a transformação de tudo... e quando algo é galego demais e por tanto com dificuldades para caber dentro da Espanha, pois se elimina e prontos. Por exemplo, os actores que façam de galegos não devem ser (de poder-se evitar) galego-falantes, porque têm demasiado sotaque (apague-me aí ese seseo, hombre de dios, que se le nota a las leguas que es usted de la Cuesta de la Muerte)... Ou como um amigo meu de Lugo que também tem sido mal mirado às vezes na TVG por ter um jeito de falar que parece mais galego do necessário...

Mas tudo isto não foi inventado pola TVG, eles adoptaram esse estilo mas eles não o inventaram; não, isto já vem dos anos dourados de Hollywood, daqueles clássicos onde os índios também não serviam para fazer de índios, e usavam actores brancos tingidos, ou por vezes botavam mão dos mexicanos que dissimulavam algo melhor a cor.

E isto que eu vinha observando desde há algum tempo foi-me confirmado definitivamente polos últimos acontecidos que envolvem a Real Academia Galega e o nome do nosso país; que por ser Galiza um chisco galego demais, e portanto ter dificuldades para poder ser visto como espanhol, pois se reverte o processo e já está; se faz o espanhol ser galego e assunto ressolto... isto é como o conto de Mahoma e montanha.

Depois de assumido isto “Galicia” é tão galega (até haveria que dizer “gallega” para manter a coerência, não é?) como “Galiza”, que diria o outro; e com isso a RAG põe a “puntilla”, que já agora devo dizer que aqui não vai em referência àquelas pontilhas de encaixe com as que nossas mães nos tapavam a cara quando crianças para correr o entroido o dia da mascarada... não, não é isso, isso era antes, foram tempos... aqui “puntilla” refere-se a uma cousa afiada tipo faca pequeneira com a que nesses lugares da Espanha profunda, por ai por onde atiram animais dos campanários em baixo, espetam na cabeça a algum animal nalgum de seus rituais, e é bom nós irmos-nos acostumando a esse instrumentinho, pois algum dia, como tudo, por força, terá de ser galego.

Fonte: Vieiros.

Ler mais...

quarta-feira, 11 de junho de 2008

[Vieiros] O Consello da Cultura e a Mesa defenden o uso de "Galiza"

O PPdeG presentará unha iniciativa parlamentaria solicitando que só se utilice o término "Galicia".

Logo de facerse público o comunicado da Real Academia Galega, onde a institución recupera a reflexión xa realizada anteriormente ao respecto da denominación "oficial" do país, representantes do Consello da Cultura pronunciáronse este martes ao respecto. Así, Ramón Villares, presidente do Consello, e Henrique Monteagudo, coordinador da sección de Lingua, coincidiron en defender a utilización da forma "Galiza" como palabra "lexitimamente galega" e "recuperada no galego contemporáneo". Na opinión dos dous expertos, deberan poder usarse indistintamente.

Tamén desde a Mesa pola Normalización Lingüística defendía este martes o topónimo "Galiza" como forma "lexítima" e "válida" o voceiro do colectivo na área da Coruña e presidente da Mocidade pola Normalización Lingüística, Fran Rei, quen recordaba que a "normativa oficial da lingua" que está vixente estabelece que os dous topónimos "son válidos" e entende que "Galicia" como "denominación oficial do país" é máis dende un punto de vista "político" que "lingüístico".

"Galiza é unha denominación histórica do país" cun uso literario suficientemente documentado xa "en textos medievais" e empregada na época na que o galego "era lingua de uso normal" en todos os ámbitos da sociedade". O representante da Mesa lembrou que, "do mesmo xeito que durante moitos anos o estivo a palabra "gallego" en vez de "galego", segue sendo preciso recuperar voces que foron castelanizadas co paso do tempo".
Por outra parte, o PP cualificou o uso indistinto no Goberno dun outro término de exemplo da "descoordinación do bipartito". O deputado Ignacio López Chaves interpretou que a aposta das consellarías do BNG pola expresión "Galiza" é un "pulso" ao presidente da Xunta e anunciou a presentación dunha iniciativa en favor do uso exclusivo de "Galicia".

Ler mais...

NÓS-Unidade Popular rejeita o pseudo-informe jurídico da Real Academia Galega, por falso, partidista e antigalego

A partir do aberrante pseudo-informe emitido pola Real Academia Galega, descartando o uso de ‘Galiza’ como normativo face ao espanholismo ‘Galicia’ (em resposta a umha consulta da Conselharia da Cultura), NÓS-Unidade Popular quer fazer pública umha reflexom sobre a própria RAG e a sua funçom na sociedade galega actual.

1. A Real Academia Galega, instituiçom teoricamente referencial para os usos normativos do galego, tem sido nas últimas quatro décadas incapaz de construir um mínimo consenso em volta do modelo culto de língua. Ao contrário, tem proposto padrons diferentes e contraditórios desde o de 1971 até o de 2003, renunciando em ocasions à sua suposta autoridade em favor do ILG e retomando-a em funçom de critérios políticos de maneira arbitrária.

2. Sem grande esforço, detecta-se na sua trajectória das últimas décadas um único objectivo claro em relaçom à construçom de um padrom galego: a vontade doentia de dinamitar a unidade lingüística galego-portuguesa, rompendo assim com a tradiçom galeguista e dos estudos romanísticos.

3. Tomada por numerosos elementos que desconhecem e desprezam o nosso idioma, muitos dos quais só o falam e escrevem de maneira ritual, a RAG tem protagonizado episódios de claro confronto frente a qualquer avanço social do galego. Nom deve esquecer-se que o seu presidente Garcia Sabell impugnou perante o Governo espanhol nos anos 80 a Lei de Normalizaçom Lingüística, para que fosse suprimida a obrigatoriedade do conhecimento do galego, o que finalmente conseguiu.

4. Com a sua prática bilingüista durante as últimas décadas, a RAG tem demonstrado que nom está em condiçons de ser referencial para a Galiza que quer viver como naçom normalizada e em pé de igualdade com as naçons vizinhas. A RAG arrasta um profundo complexo de inferioridade e pratica um provincianismo lingüístico-cultural inocultável: daí que aposte num modelo de língua dependente e deficitário, como demonstram os materiais que essa instituiçom publica, a começar polos seus desprestigiados dicionários.

5. Em funçom de todo o anterior, de NÓS-Unidade Popular, como de numerosos sectores do nosso povo, negamos qualquer legitimidade a essa Academia de nome monárquico-espanhol.

6. O melhor destino que pode ser dado a esse lobby sectário é a dissoluçom para que, no seu lugar, seja constituída umha verdadeira entidade académica, republicana e democrática que integre as numerosas figuras intelectuais comprometidas com a nossa língua e a sua plena normalizaçom.

7. Por último, achamos necessária umha reflexom por parte dos sectores que apostárom numha normativa dita ‘de consenso’ em 2003, e que hoje continua sem ser aplicada polos sectores isolacionistas com que se negociou. É impresindível dar passos firmes em direcçom à incorporaçom da Galiza ao ámbito internacional de fala galego-portuguesa, começando pola assunçom de um padrom escrito acorde com esse princípio. É umha necessidade urgente para afrontar umha verdadeira normalizaçom do nosso idioma na Galiza do século XXI.

Direcçom Nacional de NÓS-Unidade Popular

Compostela, 11 de Junho de 2008

Fonte: NÓS-Unidade Popular.

Ler mais...

segunda-feira, 9 de junho de 2008

[Vieiros] O Consello da Xunta estudará incluír os xornais gratuítos nas subvencións aos medios

O BNG di, por outra banda, que o uso da normativa da RAG non debería ser un requisito para que os medios reciban axudas.

O secretario xeral de Comunicación, Fernando Salgado, avanzou este luns que lle vai propoñer ao Consello da Xunta unha modificación do decreto de 1994, que na actualidade exclúe das axudas públicas aos medios de comunicación gratuítos.

Salgado, que compareceu na Comisión Institucional do Parlamento, respondía a preguntas do deputado do PPdeG Diego Calvo, a quen retrucou que non comprende que obxectivos perseguía con esa exclusión a devandita normativa.

"Se non estaba modificado até hoxe era porque non había problema, porque non había ningún diario gratuíto integramente en galego", explicou o alto cargo en resposta a unha pregunta do deputado do BNG Bieito Lobeira, que concordou na necesidade de cambiar o decreto.

No entanto, o nacionalista non coincidiu con Salgado no feito de que para a concesión de axudas aos medios de comunicación se requira o uso de galego normativo. "Unha cousa é que a Real Academia Galega teña criterio e outra é que se use de forma inflexíbel para a concesión de axudas", advertiu.

Subvencións a medios que deturpan a toponimia
Moi ao contrario, Lobeira denunciou a existencia de subvencións polo uso do galego a medios de comunicación que, na súa opinión, se "permiten o luxo de cargarse a toponimia legal vixente". Como exemplo, citou un xornal que para se referir a un asunto acuícola en Seráns, no municipio coruñés de Porto do Son, falou de "Atardeceres, Puerto del Son, La Coruña".

En resposta, Fernando Salgado considerou "óptimo e razoábel" que os medios se deban axustar á normativa lingüística, e concluíu que os poderes públicos deben aterse ao que estabeleza a Real Academia Galega. En todo caso, explicou que á hora de conceder as axudas, a Xunta aplica "con absoluta flexibilidade" este requisito.

Fonte: Vieiros.

Ler mais...