[La Voz de Galicia ] Agir, Akhir, Aguir e Axir

Xavier Alcalá

Políticos defensores da Lei de Normalización Lingüística repiten «Vamos a facer» en lugar de «Imos facer». Mozas de apelidos galegos dos que non se poden liberar -estigmas da orixe maldita- piden «libertad lingüística». Unha entra no xogo do Jiménez Ofensor do Micro: suprímase o ensino do galego porque os libros da materia incitan a destruír España.

Mozos de actitude reprobable enfróntase aos partidarios da secesión lingüística, e polas emisoras de radio corre un nome que ninguén sabe pronunciar: Agir. Uns din «Akhir» (como «Rakhoy», «Feikhó» ou «Khove») e outros «Aguir». Ninguén lembra a grafía histórica galega; ninguén, que «ge» ou «jota» se pronunciaran como «xe» ata que a escolarización exclusiva en castelán acabou con algo propio do galego. Mais debe pronunciarse «Axir« (como «Raxoi», «Feixó» ou «Xove»); e resulta sinónimo de «actuar», forma que se meteu desde o castelán «de los 400 millones», omnipresente.
Os galegos ignorantes do portugués dos 250 millóns -a maioría- descoñecen o significado de «axir». Os activos membros da Agir, partidarios do reintegracionismo, das formas cultas irmás, seica o saben...

«Salvemos al español»: o oficial da notaría atende o cliente en correcto galego, mais prepara o documento en castelán; o crego no enterro diríxese aos fregueses en castrapo pero reza «El Padre Nuestro»; a funcionaria de Correos négase a falar galego; a camareira do bar, con raro acento, atrévese: «No me hables así»... Todo no mesmo día. Tolería, «diglossia tremens».