[El Ideal Gallego] Impostura alarmista

Luís Álvarez Pousa

Hai quen se empeña en deslexitimar a lingua galega facendo dela o principal estigma da pobreza intelectual e da miseria social.

Van contra tódolos indicadores científicos, que refrendan a capacidade comunicativa e a riqueza multicultural daqueles que conviven no multilingüismo, sen por iso renunciaren á lingua social e politicamente máis desfavorecida. Hai quen, pese a que coñecen eses indicadores, e saben da lei pendular que sempre fai que a lingua de poder -a que un Estado obriga a coñecer, e ten por iso tódalas de gañar- domine ás que só o tocan tanxencialmente ou por delegación, como sucede co galego respecto do castelán, invirten a carga da proba e, nunha arroutada embustera, forzan un discurso vitimista que calquera persoa ben intencionada é quen de desenmascarar.

Tal é o caso da Mesa por la Libertad Lingüística que, facendo un casus belli do decreto que avala nos centros educativos o dereito constitucional que todo cidadán ten de coñecer as dúas linguas oficiais, non se privan os seus líderes de terxiversar a realidade para xustificalo. Teña ou non sentimentos encontrados respecto da normativa que busca reducir as kilométricas distancias que median entre o estatus do galego e o do castelán, calquera coruñés que observe a manifestación que, ao berro de "por la libertad lingüística, no a la imposición", terá mañá como escenario a cidade herculina, percatarase da impostura destes apóstolos do alarmismo lingüístico. Porque esa reivindicación nada ten que ver coa realidade que el experimenta a diario na rúa, nos diarios, nas televisións e nas radios, nos cines, nas facultades e colexios, nas garderías e nos patios de recreo, nas cafeterías e nos despachos das administracións, nos comercios, no fútbol e nas relacións familiares. Por outra parte, o TSXG ten avalado a legalidade do decreto, que se limita a garantir o bilingüismo escolar -o 50 por cento das materias en cada lingua, tendo en conta nos usos comunicacionais aquela das dúas que predomine entre o alumnado-.

Resulta chocante, por insolidario e porque demostra unha moi escasa sensibilidade democrática, que se pretenda demostrar con pancartas o que tódolos estudos desminten: que o castelán está en perigo porque tamén o está o dereito que ten cada cidadán a escoller a lingua que lle pete para comunicarse en sociedade. Manter esa argumentación estando como están documentados sobre o desasosegante retroceso nos usos sociais do galego, e especialmente entre os máis mozos, é demagóxico e fraudulento.

Fonte: El Correo Gallego.